Water vriendjes

Positie: Spaanse Water, Curaçao

Weer terug in Curaçao dat betekent een druk sociaal leven aangezien we hier nog heel wat zeilers kennen van vorig jaar of zeilers voor het orkaan seizoen uit allerlei hoeken van de Caraïben terugkeren naar het Spaanse Water. Hamburger night, cruiser diner, salsa avond met live-band, free trial salsa lessen, samen duiken en op lionfish jacht gaan, na een goede vangst worden die visjes gezamenlijk opgegeten op één of andere boot, BBQ, teveel om op te noemen. Af en toe ontaarden die avonden in heuse feestjes zeker als er op heel Curaçao een black-out is (geen elektriciteit), daar heb je op een zeilboot natuurlijk geen last van, we zorgen die avond dan ook voor ambiance op het donkere Spaanse Water.

Er wordt elke dag ook gewerkt aan allerhande bootklusjes en klussen. De grootste klus is die van de generator. We bouwen een heuse takel constructie achter de stuurwielen, koppelen de generator los en heffen het hele ding uit zijn ruim. Op deze manier kan JM tenminste overal aan, voert de reparatie uit en doet ook meteen het groot onderhoud. Klinkt simpel maar we zijn er toch wel een paar dagen zoet mee.

Maar er is nog tijd voor een heel speciale andere activiteit.

Tijdens het inschrijven van Leander in het zomerkamp van Sea Aquarium ziet JM dat er ook dolfijnen cursussen voor volwassenen worden gegeven. Dat lijkt ons wel wat, we informeren ons en dit lijkt ons een once-in-a-lifetime activiteit dus we plannen het in.

De cursus belooft ons een kennismaking met de dolfijnen, zwemmen met dolfijnen en leren hoe dolfijnen getrained worden. Daarnaast is er ook nog een stukje theorie over dolfijnen.

We zagen reeds zoveel dolfijnen rond de boot, voor de boeg tijdens het zeilen en snorkelden nog met wilde dolfijnen op volle zee in de Dominicaanse Republiek, het lijkt ons super interessant om nog meer te leren over deze fantastische dieren.

Dolfijnen trainer, Iris wacht ons op bij Dolphin Academy, de afdeling van Sea Aquarium die met dolfijnen bezig is. De dag start met een kennismaking met 2 mannetjes dolfijnen. “Onze” dolfijn heet Romeo. We leren elkaar eerst kennen door hem te aaien, we krijgen allebei een dolfijnenkus op de wang en hij laat heel enthousiast een paar van zijn indrukwekkend hoge jumps zien.

Elke dolfijn krijgt zijn eigen dieet naar gelang de grootte, geslacht, leeftijd. Iris heeft Romeo zijn frigobox gevuld met vis bij zich, tijdens de kennismaking krijgt hij regelmatig een visje uit zijn frigobox. Ook na elke moeilijke “stunt” wordt Romeo beloond met een lekker visje. Op die manier worden de dolfijnen gevoerd, omdat ze een zeer snelle stofwisseling hebben zijn er verschillende sessies per dag waarbij de dolfijnen kunstjes doen en eten krijgen. Elke sessie gebeurt simultaan in het hele aquarium, dit wilt zeggen dat alle dolfijnen tegelijk aandacht en vis krijgen. Er zijn dan ook redelijk wat trainers nodig om de 17 dolfijnen tegelijk een sessie te kunnen geven. Dit wordt gedaan om te vermijden dat dolfijnen jaloers op elkaar worden omdat sommige dolfijnen aandacht krijgen en andere niet.

Na onze kennismaking sessie is het tijd voor wat theorie. Iris legt de hele evolutie van de dolfijn uit en vertelt hoe de eerste dolfijnen vanuit een vergelijkbaar aquarium in Honduras naar Curaçao zijn getransporteerd. Sinds 1989 worden er in US / Carieb geen dolfijnen meer gevangen in het wild. Alle dolfijnen in dolfinariums zijn in gevangenschap geboren. De laatste jaren zijn dolfinaria erg controversieel, dolfijnen horen niet in een aquarium thuis, dat klopt! Maar hier in Curaçao krijg ik er een ander gevoel bij, er wordt echt heel veel aandacht besteedt aan het welzijn van de dolfijnen. De bassins zijn gemaakt van rotsblokken (geen tegeltjes) en liggen vlak langs de zee. Vers water komt dan ook uit de zee. De dolfijnen kiezen zelf met welke andere dolfijnen ze willen samen leven én uniek in de wereld, de dolfijnen worden regelmatig “uitgelaten”. Ja, je leest het goed! Deze dolfijnen kunnen vrij in de zee zwemmen!

Hoe dat in zijn werk gaat? Het hek wordt opengezet naar een kanaal dat naar volle zee leidt, er ligt een boot klaar met trainer die met hun meevaart en zo zwemmen ze de open zee in. En nee, ze zwemmen niet weg. Het aquarium is immers hun thuis, hier wonen de andere familieleden en dolfijnen vrienden die op hun wachten. Tot nu toe is elke dolfijn steeds teruggekeerd naar “huis”. Ze voelen zich hier duidelijk veilig en op hun gemak, vergelijk het met een hond die terugkeert naar zijn huis voor eten of aandacht.

Tijdens een trainingssessie met Romeo leren we alle signalen om de dolfijnen een kunstje te laten doen. Eerst hou je je hand voor je in het water, de dolfijn legt zijn neus tegen je hand om te zeggen dat hij klaar is. Vervolgens vraag je de aandacht van de dolfijn door je handen voor je borst op te houden, Romeo weet nu dat er een opdracht gaat komen, hij wacht rustig af tot je duidelijk het teken geeft van de opdracht die je van hun verwacht. Dat kan een sprong zijn, met de vinnen zwaaien, op de rug zwemmen, kwetteren, of zoveel meer. Als het fluitje van de trainer klinkt wordt de opdracht van de dolfijn afgebroken en daar reageren ze meteen op. Je beloont de dolfijn met een applausje voor kleine opdrachten, een moeilijke of inspannende opdracht wordt beloond met een visje. In het begin is het even wennen om de juiste tekens te geven op een duidelijke manier maar al snel voelen we goed aan hoe je met de dolfijnen omgaat.

Wat mij opvalt is dat Romeo er duidelijk evenveel plezier in heeft als wij, na elke opdracht komt hij snel naar ons terug gezwommen, steekt verwachtingsvol zijn hoofd boven water als om te zeggen, “ik heb toch wel een visje verdiend”! Hij wacht ongeduldig op de volgende opdracht, zo gaan we even door, de tijd vliegt voorbij. Als de training klaar is en we nog even een nabespreking hebben langs het bassin, komt Romeo de hele tijd kijken of we misschien toch nog even terugkomen.

Tijd voor wat anders. We wonen de publieke dolfijnen show bij, alle bezoekers kunnen hier de kunstjes van de dolfijnen bewonderen. Het blijft indrukwekkend hoe hoog ze kunnen springen en hoe krachtig en tegelijkertijd sierlijk ze zijn in het water. De bedoeling is dat wij dit bestuderen want op het einde van de dag wordt er van ons verwacht dat wij deelnemen aan de show en onze training tonen aan het grote publiek tijdens de laatste show van de dag. Hmm, benieuwd wat dat gaat geven.

Na de lunch is het hoog tijd om weer het water in te gaan voor wat dolfijnen interactie. Op het programma staat “zwemmen met dolfijnen”. We worden geïntroduceerd aan Annie en Roxette vanop één van de platformen in het grote bassin, er verblijven 6 dolfijnen in dit bassin dus er gaan 3 sessies op hetzelfde moment van start waaronder die van ons. Na de begroeting krijgen Annie en Roxette een paar visjes en dan mogen we bij hun in het grote bassin. De trainer houdt de 2 dolfijnen voorlopig nog bij zich, ze zijn super opgewonden en echt nieuwsgierig naar die mensen die in hun bassin zijn gesprongen. Ze kwetteren van opwinding en als ze de “go” krijgen van de trainer, zwemmen ze enthousiast naar ons toe.

We zwemmen met hun mee, al snel verandert het zwemmen met dolfijnen in snorkelen en vrijduiken met dolfijnen. Het is gewoonweg fantastisch om hun met een masker op ook onderwater te kunnen zien zwemmen, ze zijn zo snel en sierlijk in het water tov ons, trage onhandige mensen in het water. Ze vinden het helemaal geweldig als we vrijduiken, de bodem van het aquarium is ongeveer 3m diep dus voor ons geen probleem. Ze duiken vrolijk met ons mee en vinden het erg fijn als we hun aaien terwijl we met hun mee zwemmen. Op een bepaald moment hebben we zelfs 4 dolfijnen rondom ons. Dat wil zeggen dat de dolfijnen uit andere sessies nieuwsgierig geworden zijn naar ons en een kijkje komen nemen. Ze blijven even bij ons en keren dan weer terug naar hun sessie. We leerden immers al heel in het begin van de dag dat als een dolfijn geen zin heeft om iets te doen hij dat ook niet zal doen, dus af en toe mist er een dolfijn in de show omdat hij/zij even zin heeft om een rondje te zwemmen alvorens aan de volgende kunstjes te beginnen. Af en toe komen de dolfijnen zelfs het bassin niet uit als ze in de zee mogen zwemmen, gewoon omdat ze op dat moment geen zin in de zee hebben.

In het begin bleef Roxette bij mij omdat ze op één of andere manier geen zin had om met JM te zwemmen. Annie daarentegen kan het supergoed met JM vinden en even later duikt Roxette ook met hem. Jaloezie?? Het is grappig om die verschillende karakters bij de dolfijnen te zien.

We genieten van het vrij snorkelen met de dolfijnen, de trainer staat op de kant en af en toe gaan ze naar hem voor een visje. Op het einde van de sessie is het voor ons tijd om nog eens te oefenen voor de publieke show. JM en ik krijgen elk “onze” dolfijn toegewezen en we oefenen de eerder geleerde gebaren om met de dolfijnen om te gaan en hun opdrachten te laten doen. George, de hoofdtrainer ziet dat het goed gaat en geeft ons na deze sessie nog wat achtergrond theorie over de zintuigen van dolfijnen, we leren alles over echolocatie.

En dan wachten dolfijnen Annie en Roxette op ons voor de show.

Onder begeleiding van Iris, worden we voorgesteld aan het publiek en begint de show. Iris draagt Roxette aan mij over en Annie aan JM. Ze komen netjes naar onze handen toe en we beginnen aan de kunstjes. De gemakkelijke eerst, de dolfijnen hebben er zin in en wij ook. Alles verloopt heel vlotjes en ik ben erg trots op onze prestatie als we ons deel van de show afsluiten met perfect synchrone sprongen van onze dolfijnen! Fantastisch mooi om te zien!

Wat een leerrijke dag! We hebben zoveel bijgeleerd over het gedrag van dolfijnen! Wat een ervaring om met hun te snorkelen en ze allerlei opdrachten te laten doen!

Ondanks het feit dat ze in “gevangenschap” leven in het aquarium, ben ik ervan overtuigd dat de dolfijnen hier absoluut niet ongelukkig zijn. Hun leven hier kan je natuurlijk niet vergelijken met het leven van dolfijnen in de vrije natuur. Maar toch, deze dolfijnen reageren zeer enthousiast op de interactie met mensen, zijn even nieuwsgierig naar ons als wij naar hun. Ze zijn erg close met hun trainers en ze kennen het leven in de oceaan niet, dolfijnen in de open oceaan leren veel meer skills van hun moeders dan deze dolfijnen, hier krijgen de jonge dolfijnen een heel ander soort kennis mee van de moeders. Of deze dolfijnen kunnen overleven indien ze zouden worden vrijgelaten in de zee, wie zal het zeggen.

Wat ik wel heb geleerd, is dat je als persoon heel veel kan leren over dolfijnen (zeker in dit aquarium), deze dieren dwingen respect af en ik hoop dat dit ertoe kan leiden dat er meer bewustzijn komt ten opzichte van dolfijnen in het wild! Dat is nog steeds heel hard nodig!

Op zondag, als het Sea Aquarium gesloten is, staan we om half 9 al langs de bassins, ons dolfijnen project is nog niet ten einde, we zijn hier vandaag op te gaan vrijduiken met dolfijnen in open zee. Het Sea Aquarium is gesloten op zondag maar dit wilt niet zeggen dat de dolfijnen geen eten krijgen. Er zijn ook verschillende trainers op zondag nodig om alle dolfijnen tegelijk te trainen en te voeren. Als de dolfijnen verzadigd zijn, is het tijd om de jonge mannetjes Romeo en Kayo uit hun bassin te laten. Het hek wordt opengezet en op het teken van de trainer zwemmen de dolfijnen naar buiten waar de boot ligt te wachten. Ze zwemmen zeer enthousiast met ons en de boot mee door het kanaal naar buiten, naar open zee. Af en toe zie je een vin vlak langs de boot, even later zie je een dolfijn achter de boot boven water komen. We varen tot aan de boei van Mambo beach en de dolfijnen komen naar de boot gezwommen, de trainer vraagt hun aandacht en laat hun wat opdrachten uitvoeren waarna ze wat visjes krijgen. Ondertussen springen wij in het water en de dolfijnen worden naar ons gestuurd. We vrijduiken zo diep mogelijk, de dolfijnen worden hierdoor nieuwsgierig en duiken met je mee. Ze voelen je perfect aan, op het moment dat jij beslist om terug te keren naar de oppervlakte om te ademen, zijn ze al gekeerd, zwemmen met je mee naar boven en halen op hetzelfde moment adem. Meteen erna kijken ze je aan als om te zeggen, “kom, nog een keer” maar helaas hebben wij toch net iets meer tijd nodig om te recupereren van zo’n vrijduik.

We vrijduiken naar hartelust en JM merkt dat als hij naar 20m duikt (dat is te diep voor mij) de dolfijnen rond 15 m niet meer dieper met hem meeduiken. Ze zijn immers die diepte niet gewoon, in het Aquarium is het slechts 3m diep dus ze zijn eerder terughoudend van dieptes. We hebben heel mooie momenten en ik merk duidelijk het verschil in gedrag tussen de vrouwtjes waar we mee snorkelden en de mannetjes nu. De mannetjes zijn kordater, komen veel dichterbij zwemmen en ik krijg af en toe het gevoel alsof ze ons in bescherming nemen in het water.

We zijn nog getuige van een paar mooie synchrone sprongen waar de trainer opdracht voor geeft vanaf de boot en dan is ons licht helemaal uit….

Een fenomenaal prachtige ervaring, dit is echt een kinderdroom die uitkomt!

Dit is nog niet alles want er worden ook scuba duiken georganiseerd als de dolfijnen vrij mogen zwemmen in de zee. Nu we toch bezig zijn met het hele programma, willen we dat ook graag ervaren. Deze duiken worden 1 keer per week georganiseerd door het duikcentrum “Ocean Encounters” vlakbij het Sea Aquarium. We zijn niet alleen, samen met 6 andere duikers maken we onze duiksets klaar en wandelen naar de zee langs het Sea Aquarium. We springen in de zee en dalen af. We genieten eerst nog van een show van pijlstaartinktvissen die mooi in formatie zwemmen en dan zien we de dolfijnen full speed aankomen zwemmen. Tijd voor een dolfijnen show onderwater. We zwemmen met heel de groep naar een zanderig stuk bodem, de meeste duikers die duidelijk net hun duikbrevet hebben gehaald, zetten zich neer op het zand, JM en ikzelf blijven mooi in het water hangen. We herkennen de dolfijnen, het zijn de mannetjes Romeo en Kayo. Ze zijn heel erg verbonden met hun trainer die ook duikt. De trainer brengt de dolfijnen naar elke duiker zodat ze geaaid kunnen worden. Tussendoor zwemmen ze regelmatig naar boven om te ademen, dat hoeven wij met een duikfles op de rug deze keer niet te doen. We wachten rustig onze beurt af, je voelt meteen dat de dolfijnen zeer enthousiast worden als je aanstalten maakt om een beetje te zwemmen. Dit zijn jonge mannetjes en die moeten hun energie kwijt dus de trainer laat hun af en toe met een ring om de neus naar de boot zwemmen om de ring af te geven. Zo kunnen ze hun energie kwijt, in een mum van tijd zijn ze weer terug bij ons. We genieten van deze dolfijnenduik maar ik moet toegeven dat ik het vrijduiken met Romeo en Kayo een stuk specialer en intiemer vond. De interactie met de dolfijnen was veel groter, ze waren heel erg nieuwsgierig en speels. Tijdens de scuba duik, hebben de dolfijnen vooral aandacht voor de trainer. Na 40 min was de eerste duikfles leeg van één van onze collega duikers, gedaan met de pret. Tijdens het terugzwemmen doen de dolfijnen nog een paar hoge sprongen. Romeo en Kayo versnellen en springen steeds opnieuw uit het water, boven water hadden we daar het resultaat al een paar keer van gezien maar ook onderwater is het knap om te zien hoe ze met een paar krachtige slagen van de staart snelheid nemen om uit het water te springen. Tot zover de onderwater show van Romeo en Kayo, de boot zet koers richting ingang van het aquarium, Romeo en Kayo zwemmen al ver vooruit.

Wat een fantastisch mooie dolfijnen ervaringen! Hier krijg je nooit genoeg van!

Herinneringen om te koesteren….

Maar vergeet niet dat al deze programma’s toegankelijk zijn voor publiek dus ook jij kan hiervoor kiezen als je tenminste eerst een vlucht naar Curaçao boekt.

WIST JE DAT?

• Dolfijnen niet kunnen ruiken maar in plaats daarvan proeven ze.
• Dolfijnen het gebruik van echo locatie moeten leren van de moeder. Hiermee kunnen ze objecten identificeren en herkennen. Ze kunnen een beeld vormen door middel van het gebruik van echolocatie.
• Echo locatie tot 200m nauwkeurig werkt.
• Dolfijnen een hele snelle stofwisseling hebben en ze tot 6 keer per dag eten.
• Dolfijnen moeten nadenken om te ademen, dit is waarom ze slechts met 1 hersenhelft slapen. Ja dit wilt ook zeggen dat ze maar 1 oog dicht hebben, het andere blijft open. Ze hebben geen vast slaappatroon.