The Rock in zicht

Route: Cartagena – Almerimar – La Herradura – Fuengirola – Estpona – Gibraltar

Positie: La Linea de la Concepcion

---

Van Torrevieja zeilen we richting Cartagena. In de marina krijgen we voor de eerste keer een plaats met een “vingersteiger”. Elke box heeft aan 1 kant een kleine steiger waar je de boot tegen legt, hierdoor kan je gemakkelijker aan boord stappen.
Deze methode vind je in bijna alle Belgische en Nederlandse jachthavens. Hier in Spanje houden ze meer van het “vettige touwen” systeem dat ook veel goedkoper is in aanbouw en er kunnen bovendien meer jachten liggen. Bij dit laatste systeem vaar je met de boeg of de “kont” richting hoofdsteiger. Daar staat dan een “marinero” klaar om de eerste touwen aan te nemen. Als die vastliggen, begint hij aan een gidslijntje te trekken dat vastgemaakt is aan de steiger. Het gidslijntje is verbonden met een dik touw dat verankerd zit in de bodem van de marina. Maar voordat je het dikke touw bereikt, moet ik dat gidslijntje aannemen en helemaal uit het water trekken terwijl ik over het dek naar de boeg loop voordat ik aan de boeg het dikke touw uit het water hef en onze boot goed kan vastleggen.
Dit is dus een erg “vettige” aangelegenheid want die touwen liggen het grootst gedeelte van de tijd op een modderige bodem in de marina, af toe zitten er zelfs zeepokken op. Dus als ik het vettige touw aanneem en omhoog trek, let ik erop dat niet heel onze mooie witte romp volhangt met modder. Mijn handen kan ik achteraf wassen en de boeg krijgt meestal ook een extra wasbeurt.
Ik ben absoluut geen fan van het “vettige touw” systeem, want gedurende heel dit proces dat ik het touw uit het water haal, probeert JM ervoor te zorgen dat de boeg mooi op zijn plaats blijft, bij weinig wind en met een boegschroef is dat geen probleem. De miserie begint met sterke dwarswind die de boeg helemaal weg laat waaien. Als er een boot langs je ligt kan je de gewoon als buffer gebruiken. Is dat niet het geval? Dan kom je dwars op de plek te liggen en kan je beter van voor af aan opnieuw beginnen.

Van Cartagena gaat het naar Almerimar. We staan extra vroeg op want we moet een grote afstand afleggen, ongeveer 100mijl.
In Almerimar blijven we verschillende dagen, enerzijds omdat er veel tegenwind aankomt maar ook omdat er nog een grote klus op het programma staat. We nemen het teakhouten dek onder handen. Dit houdt in dat we het met 3 verschillende producten behandelen en dus 3 keer elk hoekje en kantje van het dek zien en dat meestal liggend op je knieën.
We lossen elkaar af zodat we onze rug ook wat kunnen laten rusten.
Het dek houdt ons 5 dagen zoet. Tussendoor genieten we van een terrasje, een mooie zonsondergang, een wandeling langs het strand en een uitstap naar een computerwinkel waar we het verdict te horen krijgen dat mijn laptop einde leven is. Gelukkig heeft JM er ook nog eentje bij.

• 

• 

• 

• 

• 

We zetten de reis verder naar La Herradura, een zware dag op zee met een opstekende wind tot 30 knopen tegen, dit was in geen enkel weerbericht voorspeld. Net voordat we de goed beschutte jachthaven binnenlopen lezen we zelfs 45 knopen af op onze anemometer! Ik ben erg blij dat we er zijn.
En hebben we geen lekkere sangria verdiend?
We zoeken een tof terrasje en genieten van het mooie uitzicht op de haven en een lekkere sangria.

• 

• 

• 

De volgende havens Fuengirola en Estepona  zijn een tussenstop op weg naar Gibraltar. In Estopona trakteren we onszelf op een etentje bij een Italiaans restaurant in de jachthaven. In de ochtend zeilen we verder.
Het weer in combinatie met de stroming ziet er goed uit, dus we gaan ervoor.

Gibraltar, here we come!

Gibraltar aanvaren is toch wel erg speciaal. Je ziet de indrukwekkende rots al van heel ver op zee en vlak daarachter ligt de Marokkaanse kust. 2 continenten zo dicht bij elkaar met de straat van Gibraltar ertussen. Het is een smalle strook water en de plek waar de Middellandse Zee vers water binnenkrijgt.

De Middellandse Zee is volledig ingesloten, dikwijls met hoge temperaturen waardoor de verdampingsgraad van het water erg hoog is en het waterniveau dus ook effectief lager (zo’n 2 tot 3m) ligt dan de Atlantische Oceaan. Wij gaan naar de Oceaan dus we moeten tegen de overheersende stroming invaren en zelfs een beetje “bergop”. En dat moet je toch even bestuderen en goed inplannen.
In gedachten ben ik bij mijn papa en zijn gezin. Ze maakten in de jaren 60 een reis met auto (2pk) en tent naar Gibraltar. Een heel avontuur in die tijd. Nu zeil ik hier met onze boot. “L’histoire ce repète” zou mijn bompa zeggen.

• 

• 

• 

De stroming staat in dejuiste richting en we ronden de kaap erg gemakkelijk.
We hebben beslist om aan de Spaanse kant in de jachthaven te overnachten. Op die manier vermijden we de hele papier rompslomp om ons en de boot in te klaren in het Britse Gibraltar en vermijden we ook mogelijke Covid-19 testen.
Op onze avond verkenningswandeling, ontdekken we hoe gemakkelijk je Gibraltar in kan wandelen.
We volgen de bordjes Gibraltar, komen langs de douane maar ze zijn niet geïnteresseerd om onze identiteitskaart grondig te controleren, laat staan te vragen naar één of andere Covid test.
We wandelen letterlijk over de startbaan Gibraltar binnen, als er een vliegtuig landt, moet je gewoon even wachten en dan kan je verder wandelen.

• 

• 

• 

Gibraltar is een wereld van verschil, we wandelen de UK binnen. Alle cafés zien eruit alsof ze rechtstreeks geïmporteerd werden vanuit Engeland met idem dito gasten. Het is er overal heel erg druk. We zien zelfs een mega lange wachtrij van jonge mensen die aanschuiven voor een concert. Alles ziet er heel gewoon uit, Covid-19 lijkt hier niet te zijn?
Wij hoorden nochtans andere berichten over Gibraltar en feestende UK jongeren, daarom besluiten we om geen terrasje te doen in deze drukte en wandelen rustig terug naar Spanje.

De volgende ochtend doen we wel ons voordeel aan het tankstation in Gibraltar. Er is een speciale terminal gebouwd voor de pleziervaart. Als je enkel je tanks volgooit, hoef je niet in te klaren, dan doen we dat toch gewoon hé!
Bij het wegvaren van het tankstation, worden we via de marifoon opgeroepen om aan de kant te gaan voor een landend vliegtuig. We zitten dan ook vlakbij het begin van de landingsbaan, we zien zelfs de lijn lichtjes achter ons. Toch even uitwijken en dan vliegt hij indrukwekkend dichtbij voorbij richting landingsbaan, de wil je niet vlak langs je mast hebben.

• 

De volgende dagen maken we de boot klaar voor de oversteek naar de Canarische eilanden. Bijboot op het dek, alles goed vastzetten binnen in de boot, winkelen en eten koken voor op zee, de was doen
Maar 1 van de belangrijkste dingen is het opvolgen van het weer en dan voornamelijk de wind en golfhoogtes. Ik doe dat zowiezo elke ochtend en avond om een idee te hebben van de evolutie.
Vorige week al zag ik een mini weervenster dat ons zou toelaten door de straat van Gibraltar te varen en dan verder te zeilen met niet teveel maar ook niet te weinig wind.
Op vlak van het weer kan er enorm veel veranderen op een week tijd dus het werd afwachten.
Het weervenster bleef bestaan maar werd steeds kleiner. We besloten om het erop te wagen want toevallig kwam de stroming ook mooi overeen, ik raadpleeg mijn zeilende familie en die heeft dezelfde mening, het ziet er redelijk goed uit.

• 

• 

De straat uitvaren wil je liefst doen met weinig wind en op het juiste moment van getijde stroming.

Recent komt er helaas nog een ander probleem bij. Het probleem van de orka pod van Gibraltar. Sinds vorig jaar zijn er verschillende meldingen van zeiljachten die aangevallen worden door deze orka groep. Online vind ik er filmpjes over en ik ben er niet gerust in. Op de filmpjes zie je hoe om de beurt de orka’s tegen de romp aanbeuken. Ze hebben het ook altijd gemunt op het roer, het stuurwiel draait alle kanten op waardoor heel wat zeiljachten schade oplopen…JM vindt mijn reactie wat overdreven.
Tot we op een avond een wandelingetje maken in de marina en een kapot roer op de steiger zien liggen. We babbelen met de eigenaars van het roer en ja hoor, ze hadden een orka aanval ergens in de buurt van Tarifa. Langs hun ligt nog een ander jacht, SY Naughty Girl. Die naam doet een belletje rinkelen want het zijn kennissen van mijn broer. Ze staken de oceaan over terug richting Europa, hadden harde wind, hoge golven maar alles ging goed tot ze in de buurt van Tarifa kwamen. Hij zag een orka vin en schakelde meteen de motor uit en alle electronica aan boord ( het advies wordt gegeven om de boot volledig stil te leggen, orka’s vinden je dan niet meer interessant) Maar voor de Nauthy Girl was het al te laat. De orka was reeds in “aanvalsmodus”, ging meteen op het roer af en zette de aanval in. 5 min later was hij alweer weg maar het roer was zwaar beschadigd met een flinke hap  eruit.

Resultaat: weken wachten op een nieuw roer en alles regelen met de verzekering.

• 

Niemand kan verklaren waarom deze groep orka’s dit doet. Een orka ontmoeting is normaal gezien erg speciaal maar nooit vijandig. Wat triggert dit gedrag bij zeiljachten? Niemand die het weet. Wat wij wel weten is dat we dit soort avontuur willen vermijden.

Onze route weg uit Gibraltar zou ook via Tarifa gaan vanwege een voordelige stroming met ons mee maar we zoeken een alternatief. Jm heeft plots ook geen zin meer om daar langs te varen.
De route die wij kiezen is helemaal niet gebruikelijk. We steken over richting Marokkaanse kust (Tanger) vanuit de baai van Gibraltar. Er staat meer stroming maar we beslissen dit op motor te doen zodat we overschot hebben op onze snelheid, niet alleen voor de stroming maar ook voor grote zeeschepen die in hun “shipping lane” (soort van autosnelweg) varen en voorrang krijgen als wij oversteken.

Even twijfelen we nog. De wind wilt maar niet draaien en afnemen zoals alle weerkaarten voorspelden. Uiteindelijk zijn we op het geplande tijdstip uitgevaren met 30-35knopen wind, veel, erg veel wind. Maar er moest een moment komen dat de wind zou afzwakken, alle weerkaarten lieten dat zien. Dus we namen het risico.

Buiten in de grote baai zigzagden we tussen gigantische tankers en containerschepen voor anker. Ondertussen kregen we een uitgeleide van honderden spinner dolfijnen die voor de boeg zwommen en in onze hekgolf speelden. Alsof ze wisten dat dit een belangrijke mijlpaal is voor ons, we verlaten immers het Europese vaste land. Dit gaf me moed om door te gaan met deze harde wind. Dolfijnen brengen immers geluk, toch!?

• 

• 

De oversteek van de shipping lane ging vlotjes maar voor de kust van Tanger werd de tegenstroom erg hard. De snelheid op motor is normaal 7 knopen hier was een moment dat we nog maar 3knopen snelheid hadden over de grond, 4 knopen stroming tegen dus. Dit hadden we niet verwacht. Maar er was 1 voordeel, doordat stroming en wind in dezelfde richting stonden was de zee erg plat. Mogelijke windgolven worden vlak getrokken door de stroming.

• 

Heel traag vorderden we richting kaap Spartel. Daar konden we de straat van Gibraltar achter ons laten en kiezen voor het ruime sop van de Atlantische Oceaan. Ondertussen was het 12u ’s nachts voorbij en JM wilde starten met de eerste wacht, de wind begon ook stilaan af te nemen. Na 3 uur loste ik hem af zodat hij ook kon slapen. Veel heb ik niet geslapen, de boot beweegt en jij dus ook, er kraakt vanalles en de adrenaline van het vertrek was nog niet uit mijn lijf.
Ondertussen moest JM een hindernissenparcours afleggen tussen tientallen lokale vissers met houten bootjes en drijfnetten. Veel licht hebben deze bootjes niet, enkel een flikkerlichtje op het drijfnet. Goed opletten is de boodschap, je wilt echt niet in zo een net varen.
Een keer voorbij deze plek werd het rustiger op zee. Af en toe moet je opletten met een tanker of containerschip maar deze zijn reeds lang op voorhand zichtbaar via de AIS op onze plotter. Op die manier kan je hun koers inschatten en de onze tijdig aanpassen.
De AIS is een zender die de gegevens ( naam, type , snelheid, en de code van de boot zoals op bovenstaande foto)van de boot uitzendt zodat ook wij zichtbaar zijn op de schermen van de grote zeeschepen.
Je kan dit zelfs  op internet terugvinden als je op de website van Marine traffic de naam van de boot ingeeft.
En zo starten we onze eerste echte oversteek van meerdere dagen op zee.

• 

•