Positie: Marina Rubicon, Lanzarote

---

Een beetje tijd voor ons 3 (JM, Leander en ik), dat is ook niet verkeerd.

We gaan op ontdekkingstocht met de “Bubble”, onze dinghy. We gooien snorkel, vinnen en duikmasker in de boot en gaan op zoek naar leuke duikplaatsen en inspecteren wat er allemaal te zien is.

De ene dag gaan we op ontdekking in de baai van Playa Blanca, de volgende dag varen we naar de andere kant, richting Playa Mujeres en Papagayo. Deze keer nemen we onze duikuitrusting mee om zo wat meer tijd te kunnen spenderen onder water, op snorkel zie je de dingen onderwater toch niet op dezelfde manier. En duiken,  dat is tenslotte nog altijd wat we graag doen!

• 

• 

• 

Op weg naar Papagayo varen we tussen de geankerde jachten  van ankerplaats van Playa Mujeres als we een catamaran zien die problemen lijkt te hebben met anker op gaan. JM vaart er meteen heen,  en ja hoor SY Double Dutch (Nederlanders, altijd handig voor de taal) laat weten dat ze het anker echt niet omhoog krijgen.  Zonder aarzelen springt JM het water in op snorkel en komt even later boven met het nieuws dat het anker met de punt in een gat van een rotsblok haakt en deze dus mee omhoog trekt. Zo gaat het nooit lukken om het anker omhoog te hijsen.

Ik laat de duikset van JM in het water zakken, zodat hij langer onderwater kan blijven om het anker los te krijgen. Hij geeft een aantal duidelijke instructies aan de captain van Double Dutch en duikt dan onder water. In geen tijd slaagt hij erin om het anker los te maken van het rotsblok zodat SY Double Dutch het anker eindelijk kan ophalen. Ze beloven ons meteen een aperitief als beloning!

Maar eerst nog een duikje doen, we varen verder en zoeken een mooi plekje voor onze duik met ons drietjes. We leggen Bubble op anker in een kleine baai en dalen af naar de bodem. De eerste minuut van de duik ontdekken we al een octopus, daarna volgt een grote school vis, mooie relief structuren van de rotsen en zoveel meer. We genieten alle 3 van een rustig duikje en worden tijdens het terugvaren weer helemaal nat door de golven die over de dinghy slaan. De wind is weer heel erg opgestoken en de ankerbaai is opnieuw erg woelig geworden.

Nadat we het duikmateriaal gespoeld hebben en konden genieten van een aangename douche, brengen Pieter en Nienke de beloofde aperitief. We klinken meteen op de goede afloop van hun ankeravontuur. Dit doet Pieter beseffen dat enige kennis over duiken toch wel heel erg belangrijk is als je je duikset wilt gebruiken om anker of andere boot problemen op te lossen onder water.  Dat is toch nog wat anders dan een ontspannen duikje doen op een rif.

Pieter ziet dat hij heel wat ervaring mist en stapt de volgende ochtend in een duikcursus. Hij maakt een plan samen met JM voor alle lessen zodat hij de volgende keer met een gerust hart onder water kan duiken.

• 

Ondertussen maak ik mezelf ook nuttig en start met de herhaling van Frans samen met Leander. Sinds afgelopen schooljaar krijgt hij Frans op school maar er is nog wat werk aan de winkel op vlak van vocabulaire en uitspraak. We drillen er elke dag een lesje Frans in en ik hoop dat de Franse kinderen uit Port Leucate ons snel inhalen zodat Leander ondergedompeld wordt in een kindertaalbad Frans en ziet dat het toch wel erg tof is als je een andere taal kan spreken.

• 

• 

Hier in Marina Rubicon heeft hij 2 dagen opgetrokken met een Italiaans meisje van 11 jaar. Vriendjes maken met kinderen van andere boten gaat over het algemeen heel erg gemakkelijk. Leander is erg sociaal en open, het is duidelijk dat de appel daar niet ver van de boom is gevallen. Vriendjes van andere nationaliteiten is geen probleem, in tegenstelling tot zijn Frans is Leander zijn Engels goed voor zijn leeftijd (soms beter dan het Engels van de ouders van zijn vriendjes). Hij legt alles in geuren en kleuren uit, gaat vlotjes helemaal alleen mee met het Italiaanse gezin naar het zwembad van de jachthaven en amuseert er zich de hele namiddag. Daar heeft hij ons niet voor nodig.  Zelfs zijn zelfgemaakte mopjes vertaalt hij naar het Engels en vertelt hij aan iedereen die het horen wil.  Hij loopt ook zelfstandig naar het lokale ijssalon en koopt er zijn lievelings Oreo ijsje en ’s morgens gaat hij naar de bakker en zorgt voor brood aan boord. Dit is geen “echte” school maar door deze ervaringen bouwt hij een zelfstandigheid op die hij in België niet meekrijgt. Ik hoop dat hij er in de toekomst zijn voordeel uit kan halen.

We gaan ook nog op verkenning in het Zuiden van het eiland met de auto. Op een rondrit over het eiland belanden we in een heel mooie bodega gelegen tussen de vulkanen en de vulkanische wijngaarden. Het uitzicht is overweldigend! Op het terras proeven we van de lokale witte wijn en rosé en dat kan natuurlijk niet zonder wat tapas. Dit is echt genieten en we blijven wat langer plakken dan we gepland hadden, maar ach er is niets dat dringt en zo een mooie plek vind je niet elke dag.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Nog meer familie

Tijd om de boot helemaal te poetsen en op te ruimen. Mijn ouders, aka oma en bompa Jakker (www.jakker.be) komen op bezoek. We hebben ze bijna 3 jaar niet gezien en dus wordt het hoog tijd om bij te babbelen. We maken hun kajuit klaar en staan hun op tijd op te wachten op de luchthaven.

Het is een geweldig fijn weerzien. Jean-Marc en ik zijn fier om hun te introduceren op onze Blowing Bubbles. Er hoeft niet al te veel uitleg aan te pas te komen, na 11 jaar leven aan boord van de Jakker is alles heel gelijkaardig. We hebben een super toffe avond met gezellige babbels en ik kijk uit naar de komende weken met hun aan boord.

Maar er is nog een feestje te vieren. Het is vandaag ook de verjaardag van Nienke (SY Double Dutch) en dat wordt gevierd in the “Flagship” een bar in de jachthaven, waar veel zeilers regelmatig een pint komen drinken. Er zijn nog verschillende andere bootmensen aanwezig en er is toevallig ook een optreden bezig. De sfeer zit er goed in en er wordt druk meegezongen. We voelen ons een beetje onwennig, dit is de eerste keer sinds corona dat we op deze manier in een café zijn met optreden. Corona is nog niet weg en wij zijn nog steeds niet gevaccineerd…. het geeft ons een heel erg dubbel gevoel. Maar we staan een beetje weg van het volk langs een raam dus we genieten toch van dit optreden en de uitgelatenheid van iedereen.

Na 14 dagen in Lanzarote kennen we het eiland al vrij goed , dus ik ga op pad met mijn ouders en toon hun de mooiste plekjes. We rijden naar het nationaal natuurpark Timanfaya, ook wel het park van vuur genoemd. Hier was in de jaren 1700 de laatste zware vulkaanuitbarsting van Lanzarote, die een naburig dorp in de as legde. We rijden het park in naar het bezoekerscentrum waar we wachten op de bus die ons meeneemt op de toer door het ontoegankelijke vulkanische veld. De chauffeurs kunnen wel heel erg goed rijden, ze gidsen de grote bus vol toeristen over de erg smalle bergwegjes, langs scherpe haarspeldbochten en over een vulkaankrater waar langs beide kanten de helling steil naar beneden gaat. Ik durf bijna niet naar meer te kijken, als de bus een bocht neemt, zie je de helft van de tijd geen weg….de route langs de vulkanen en door de kraters is erg indrukwekkend, zeer mooie landschappen en een wel heel erg spectaculaire weg.

• 

• 

• 

• 

Terug bij het bezoekerscentrum zijn we getuige van de vulkanische warmte die nog net onder de grond aanwezig is. Er worden ons hete steentjes in onze hand geduwd, die ik meteen laat vallen omdat ze echt heet zijn! In een kuil van een paar meter worden takjes gegooid, het is er zo warm dat ze onmiddellijk vuur vatten. Leander is hiervan erg onder de indruk en krijgt er maar niet genoeg van. In het bezoekersgebouw is er een grote BBQ gemaakt boven een kuil van 10-15m diep. De hele rooster ligt vol met halve kippen die gegaard worden door de hete lucht die uit de kuil naar boven komt. De lucht is echt heel erg heet, ik kan niet langer dan een paar seconden over de rand naar beneden kijken zonder mijn gezicht te verbranden.

Als laatste “attractie” wordt er water gegoten in kleine gaten in de grond. Het water wordt opgewarmd en vervolgens terug naar buiten gestuwd zodat je het effect krijgt van een kleine geiser. Ook hier kan Leander niet genoeg van krijgen en hij wilt bij elke groep opnieuw naar de geisers gaan kijken.

We rijden verder langs de kust en ontdekken nog een lava tunnel die uitkomt in de zee en erg fotogeniek is.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag bewonderen we de mooie erosie sculpturen die we eerder ontdekten langs de weg in de buurt van Arrecife, we rijden door naar La Cueva de los Verdes en bezoeken ook nog de lava tunnel die ik eerder al bezocht. Maar ik kan nog steeds genieten van de tweede ronde in de donkere tunnel.

• 

• 

• 

• 

• 

Het wordt ook hoog tijd om Lanzarote samen met mijn ouders te ontdekken onderwater, we duiken samen op Playa Flamingo en genieten van de grote scholen vis die daar steevast rondzwemmen.  De dag erna verkennen we het onderwater museum Museo Atlantico. We bewonderen de onderwater kunst, Leander amuseert zich op de schommel en de wip en wij ontcijferen alle uitgebeelde onderwater taferelen. We genieten van het leven aan boord, wandelen ’s avonds langs marina Rubicon, doen een terrasje en praten vooral super veel bij.

We genieten volop van het gezelschap.

• 

• 

• 

•