Martinique, het bloemeneiland

Het bloemen eiland, Martinique

Route: Dominica naar Saint Pierre, Martinique

Positie: Saint Anne anchorage

Martinique, het bloemeneiland, zo beschreef Columbus een paar eeuwen geleden het eiland. Dat klinkt veel belovend, hoewel het moeilijk zal zijn om beter te doen dan Dominica. We moeten Leander hier ophalen van de luchthaven en doen dat in 2 etappes. Doel van de dag is naar de baai van Saint Pierre zeilen in het Noorden van Martinique, zo een 45 mijl te gaan.

Alle dagen waaien de passaatwinden uit het Oosten, dit wilt zeggen een aangename “bijna halve wind” koers naar Martinique maar net vandaag, is die wind een beetje gedraaid en waait uit het zuidoosten. Die aangename koers verandert in een koers scherp aan de wind, waarbij de boot helemaal overhelt naar 1 kant. De oversteek van Dominica naar Martinique is gelukkig wel net bezeild, we kunnen dus wel recht naar ons doel zeilen en gelukkig hoeven we niet op te kruisen (dan leg je dubbel zoveel afstand af).

De versnelling van de wind in het kanaal tussen beide eilanden (de oceaan wind wordt hier tussen de 2 eilanden door geperst en dat zorgt voor een versnellingseffect) zorgt voor een constante 30-35knopen (7 beaufort), behoorlijk veel maar ik ben blij verrast dat met de juiste combinatie aan gereefde zeilen ons bootje heel erg stabiel en aangenaam door de golven gaat, zelfs in de nog hardere windvlagen die we in het midden van het kanaal ondergaan.  We zeilen met een snelle 7 – 8 knopen richting Martinique.

Halverwege het kanaal, zie ik opeens “Adhara” verschijnen op de AIS. Een tegenligger die we kennen! Zo toevallig! Het is van Sal (Kaap Verdië) geleden dat we hun zagen.

Ik roep hen op en we maken een babbeltje via de marifoon. We kruisen elkaar van erg dichtbij, dat levert mooie zeilfoto’s op van elkaar die we later uitwisselen. Het gebeurt niet vaak dat je actie foto’s van je eigen boot krijgt, dus we zijn er erg blij mee!

De volgende dag zeilen we verder naar Le Marin, in het Zuiden van Martinique, we huren er een auto en gaan Leander afhalen op de luchthaven. Het is de eerste keer dat hij helemaal alleen, zonder neef, oma of opa naar ons vliegt, de begeleiding van Air Belgium is erg goed en hij wordt na verificatie van paspoort en handtekening netjes bij ons afgeleverd. Zijn vakantie aan boord van Blowing Bubbles kan starten. Diezelfde avond speelt hij al op een catamaran samen met 2 Noorse meisjes op de Nintendo switch. Het leven zoals het is “op de boot”.

We zijn er ondertussen ook achter gekomen dat er nogal wat bevriende boten hier in de buurt liggen en dat levert meteen een druk sociaal programma op. Bijna elke avond een apéro met een andere boot en meestal ook in een andere taal, zowiezo goed om al onze talen een beetje op peil te houden.

We wisselen tips en verhalen uit met de Bouzy op een mooi terras met, jawel een heuse Affligem in onze hand!! Een erg gezellige avond in het Nederlands.

Een apéro met alles erop en eraan en menig fles witte wijn bij Sue en Reto aan boord van catamaran Suret, deze keer spreken we Duits en luisteren naar het zangerige Zwitsers-Duits waarvan sommige woorden verdacht veel op Vlaams lijken!

En dan hebben we nog de Franse “Port-Leucate” gang; Macajou die we in Tenerife nog zagen en de Black Baron die we net hebben misgelopen op de Canarische eilanden. Het is een fijn weerzien en we worden uitgenodigd voor een BBQ op de Black Baron. De kinderen worden verzameld op de Macajou en krijgen pizza en een TV met Nintendo Switch om zich te amuseren. De perfecte combinatie met zelfgemaakte Franse rode wijn, rillette de canard (een soort van paté met grote stukken vlees) en koteletten op de BBQ.

Maar we leren ook nieuwe mensen kennen, Hans en Annette van de Jan Jorem, Nederlanders. In Tenerife zijn we elkaar even tegengekomen bij het bedrijf waar onze gasfles gevuld werd.  En nu liggen ze voor ons op anker dus een avond buurten met borrel daar zeggen we niet nee tegen. En een avondje gewoon Nederlands babbelen is altijd erg fijn!

Maar tussen al die sociale activiteiten staan er ook nog wat andere activiteiten op het programma. Leander is aan boord dus we willen hem de Caraïben laten zien.

Coeur Bouliki

Een fantastische tip van de Bouzy, die zij dan weer oppikten via onze Vlaamse vrienden van Beta Leonis. De zeilerswereld is heel erg klein, iedereen kent iedereen en dat is wel tof! Zo kom je altijd vanalles te weten en worden tips uitgewisseld.

We hebben de huurauto nog een dag beschikbaar dus trekken erop uit met Leander en Clarisse (dochter van Macajou). We rijden de jungle in van Martinique, het wegje wordt steeds kleiner. We doorkruisen zelfs een paar keer een rivier bedding maar uiteindelijk komen we aan in Coeur de Bouliki, een jungle natuurreservaat. We wandelen de jungle in via een wankele hangbrug over de rivier, het modderige pad loopt over en tussen de gigantische wortels van de bomen door. We vinden hier alle soorten exotische bloemen, de mooie kleurrijke kreeft klauw bloem en zelfs orchideeën die gewoon tegen de stam van bomen groeien. We wandelen langs varens die hoger zijn dan onszelf. Glibberen van een modderige helling af, genieten van de echte jungle en worden uiteraard getrakteerd op een regenbui, anders zou je misschien nog vergeten dat je door een “regenwoud” wandelt.

De vochtige warmte zorgt ervoor dat we in no-time serieus aan het zweten zijn. Niet erg, we weten dat de beloning wacht op het einde van de wandeling! Een verfrissende duik in de Riviere Blanche, we springen over grote keien heen en vinden een plekje dat diep genoeg is om te zwemmen. De stroming die er staat is zelfs sterk genoeg zodat ik er op mijn gemak tegenin kan blijven zwemmen. Heerlijk verfrissend, we krijgen er niet genoeg van en blijven zeker een uur in het water spelen. Helemaal opgefrist, door rond te plonzen in het zoete water (zo heerlijk na al dat zout van de zee) van de rivier rijden we terug richting de marina.

Wat een fantastisch mooie plek in het midden van Martinique.

Een paar dagen later wandelen we de route van Anse Caritan (de baai langs Saint Anne) naar Plage des salines. Helemaal anders, een 4km lang erg droog pad dat ons over de rotsen langs de zee, via een strand, mangroves en stekelige struiken naar een erg mooi strand met wit zand brengt. De rand van het strand is omzoomd met hoge palmbomen, het is er wat te druk naar onze mening, we drinken wat en kopen een ijsje. Wat extra energie voor de tocht terug naar onze baai. We verkiezen toch de wilde jungle.

Regendans

We zitten dan wel in een ander (ei)land maar we ervaren exact hetzelfde weer. Elke dag veel wind met tussendoor en op de meeste vervelende momenten regenbuien die ons steeds weer opnieuw verrassen. Over de temperatuur hebben we niet te klagen, een stabiele 28°C elke dag opnieuw. Dat betekent dus dat alle luiken in de boot openstaan om de wind door de boot te laten waaien zodat er ook binnen in de boot een aangename temperatuur heerst. In het kurkdroge Kaap Verdië konden de luiken gemakkelijk dag en nacht openstaan maar hier moeten we wennen aan een ander ritme. Minstens een paar keer per dag, meestal als we net geïnstalleerd zijn om even “op het gemak” in de kuip te zitten, begint het te regenen waardoor we rechtvliegen en onze “regendans” starten.

Snel snel! We doen ons best om alle luiken te sluiten voordat de dingen die op tafel staan nat worden of ons bed doorweekt is. Als alle 8 (!) luiken gesloten zijn, halen we de kussens van buiten naar binnen…… en meestal net als je met deze regendans klaar bent en denkt: “Dat de bui nu maar in alle hevigheid losbreekt”, STOPT HET MET REGENEN.
Alsof je gewoon in je gezicht uitgelachen wordt door moeder natuur…. zucht, alle luiken weer terug open anders is de vochtige warmte in de boot niet te harden.
Als ik bij de volgende eerste druppels denk:  “Foert het zal wel niet blijven regenen”, krijgen we natuurlijk te maken met een echte tropische plensbui waarbij de regen met bakken uit de lucht valt. Wat volgt is een versnelde versie van onze regendans.

Zelfs ’s nachts worden we er niet van gespaard. Alle luiken gaan standaard dicht behalve de 2 boven ons bed, een beetje frisse lucht is erg aangenaam bij deze temperaturen. Maar ook ’s nachts regent het. Ik kan je garanderen, er is niets zo vervelend als slaapdronken wakker te worden door nattigheid te voelen in je gezicht. Het duurt even voor je beseft dat het regent en snel het luik boven je hoofd dichtklapt. Terug in slaap vallen is dan een ander paar mouwen.

Saint Anne

Na een paar dagen marina, uitgebreide douches, een grote wasbeurt van alle handdoeken en lakens samen in 1 groot wasmachine en het bijvullen van de voorraden aan boord in de Auchan om de hoek hebben we het helemaal gehad. Het is veel te warm, we hebben veel te veel last van muggen en no-see-ums (vervelende kleine stekende beestjes die je niet eens ziet) tijd om een leuke baai op te zoeken. Ons nieuwe anker wordt op de valreep toch nog geleverd, we installeren het en zijn nu helemaal klaar om te vertrekken.

In de baai van Saint Anne liggen misschien wel 200 boten op anker, gelukkig is de baai erg groot en is het niet moeilijk om een rustig ankerplekje te vinden. We zien verschillende schildpadden als we de baai invaren, het water ziet er erg uitnodigend uit. We droppen het anker in 5m diepte en nemen meteen een duikje achter de boot, snorkelen een beetje, controleren het anker. Zo leuk om vanaf ons zwemplatform in het water te plonsen. Zo fijn om rondjes te zwemmen rond de boot en de mogelijkheid te hebben in het water te springen als je er zin in hebt.

Er liggen kids boten rondom ons en Leander wordt al snel uitgenodigd op “playdate”. SY Zelda,  een Noorse Catamaran met 2 dochters aan boord (die bovendien Engels spreken) weet hier een waterpark waarop de kinderen zich een namiddag amuseren.

Macajou ligt een paar boten voor ons. Regelmatig varen de dinghy’s heen en weer om de kinderen samen te laten spelen. Aangezien Macajou een Franse boot is, ligt Engels moeilijk en Leander zijn Frans is ondanks reeds 2 jaar les op school, heel erg beperkt maar ondanks de taalbarrière spelen Carla, Charles, Clarisse en Leander hele dagen en avonden samen. Hoe ze dat doen is me een raadsel, kinderen hebben blijkbaar een internationale taal?!

We luieren we wat op het strand terwijl de kids snorkelen, we testen de grote waterschommel (La Balançoire) uit. Ik probeer een keer te wakeboarden achter onze dinghy en al na 3 keer sta ik, tot mijn eigen verbazing, recht op het board. Mijn snowboard ervaring helpt me om recht te blijven staan tot mijn armen wel een halve meter langer lijken te zijn. Leuk om even te doen maar snowboarden hou je langer vol.

Natuurlijk is er ook tijd om te duiken. Samen met de crew van Macajou verkennen we de riffen in de buurt en Hans van de Jan Jorem neemt zelfs duikles. We duiken in het aangenaam warme en heldere water. Eerlijk gezegd verwachten we niet bijster veel van het rif hier vlakbij de anker baai en met de grote marina van Le Marin op een steenworp afstand. Maar we zijn blij verrast als we grote tonsponzen en buissponzen zien, er staat zelfs zwart koraal en dat op 19m diepte! Meestal vind je die op erg grote dieptes. Alle kleurrijke koraalvissen, anemonen, koralen, etc zijn aanwezig, we spotten een grote wahoo en de nooit afwezige koraalduivels. Helaas liggen er verschillende gigantisch grote achtergelaten visnetten op de zandbodem langs de duikboei waaraan we onze dinghy vastmaken, erg gevaarlijk voor duikers om in verstrikt te geraken. Maar ook voor het zeeleven, er hangen tientallen reeds dode vissen en langoesten in. Heel triest om te zien, helaas zijn de visnetten veel te groot om ze mee naar boven te nemen.

Onze “auto”

Van het moment dat je op anker ligt, ben je afhankelijk van je dinghy om ergens heen te gaan. We liggen in het midden van de baai, dus redelijk ver van de kant. Tot nu toe, konden we alle afstanden op eerdere ankerplaatsen gemakkelijk overbruggen met onze electro motor.  Deze is erg licht, Leander kan hem makkelijk besturen. Maar reeds na 1 keer heen en terug naar het strand is de accu al toe aan een laadbeurt. Dat kan op 12Volt (op de accu’s van Blowing Bubbles) maar dan duurt het bijna dagen voordat de accu van de electro motor terug vol is. Niet echt handig dus de electro motor wordt snel vervangen door ons beest van 25PK. Met deze benzine motor vliegen we over het water en de benzine hoeven we niet elke dag bij te tanken.

De buitenboordmotor zit nog veilig opgeborgen in onze voorste locker en weegt 85kg. We werken met ons 3 anderhalf uur om de motor heel rustig met een zeilval (touw waarmee je de zeilen optrekt) omhoog te winchen en vervolgens op de dinghy te bevestigen die we langs onze boot hebben gehangen. Niet simpel met dat gewicht, op een bewegende boot en met de altijd aanwezige harde wind die de motor alle kanten laat bewegen, maar we slagen erin zonder schade te maken en nu vliegen we richting duiklocaties, supermarkt, andere boten of voor een avondje uit.

In de auto stappen voor een avondje uit is toch niet helemaal hetzelfde, ten eerste is het niet zo simpel om elegant met bijvoorbeeld een kort jeansrokje in de dinghy te stappen.

Vervolgens vaar je naar de kant waarbij je gegarandeerd een golf over je mooie kleedje, bloesje of hemd krijgt. Door de wind staan er namelijk ALTIJD golven op de ankerplaats, het spatwater van deze golfjes zorgt voor een natte dinghy ride. Om droge kleren te behouden, ben je haast verplicht om in zwembroek naar de kant te varen, een handdoek en je kleren in een droogtas mee te nemen en je om te kleden… Het positieve punt is wel dat het water en de lucht temperatuur absoluut niet koud zijn. Als je dit in België zou moeten doen, had ik er veel meer problemen mee denk ik.

Als je eindelijk het dinghy dock (een steiger waar de dinghy’s worden geparkeerd) hebt bereikt moet je afhankelijk van hoog/laag water een serieuze stap omhoog klimmen en meestal op de knieën je dinghy op slot leggen ….. Voila, nu zijn we klaar om “op stap” te gaan!

We hebben geluk sinds vandaag is de mondmaskerplicht hier overal weggevallen en de enige bar van Saint Anne viert dat met een optreden van een band. We hebben wel zin in een goed optreden. Meteen vanaf het tweede nummertje zit de sfeer erin met muziek van alle tijden. Gedurende heel de avond staan alle leeftijden gemengd op de dansvloer. Zo’n goed feestje, hoe lang is dat geleden? We genieten met volle teugen en dansen zelfs nog eens op rock ’n roll muziek! Een geslaagde avond en ’s avonds als we in het donker met de dinghy terugvaren naar de boot, blijven we wonder boven wonder helemaal droog!

Een paar weetjes:

• Wist je dat een Ti-punch (een mix van rum, limoen en suiker) drinken op een terras goedkoper is dan een Cola?

• Wist je dat JM zijn eigen rum op de markt heeft gebracht?

• Wist je dat de enige rots met een status als schip in Martinique ligt. Le Diamant heeft zoveel schepen doen zinken dat de Engelsen hem de naam en status “HMS The Diamant” hebben gegeven.

• Wist je dat “Coco-Chelle” speculaasjes op zee heel heel erg goed smaken?