In de jungle

De jungle van Iquitos.

Kan je een cultuur shock beleven in 1 en hetzelfde land?

Ja hoor, in Peru is dat geen probleem.

We vliegen van het koude en hoge zuiden van Peru naar het warme vochtige noordoosten, het Amazone gebied met zijn regenwoud.

Buiten het feit dat ons een vochtig warme atmosfeer opwacht als we uit het vliegtuig stappen heerst er een erg uitbundige sfeer. We regelen een taxi en worden tot onze verrassing door de chauffeur naar een “mototaxi” (een soort tuktuk driewieler) geleid. Eénmaal buiten de luchthaven worden we omgeven door honderden van deze driewielers, gewone auto’s zijn eerder een uitzondering. Hier geldt duidelijk de wet van de sterkste, onze chauffeur zigzagt langs andere moto’s en mototaxi’s door, soms rijden we wel met 4 van die dingen langs elkaar op wat een tweebaans weg moet voorstellen. Voor een half uur avontuur op de mototaxi betalen we uiteindelijk omgerekend 2,5euro!

Iquitos is een grote langgerekte stad, ingesloten door verschillende rivieren waaronder de Amazone en de Amazone jungle waardoor de stad enkel bereikbaar is via de lucht of het water. Met anderhalf miljoen inwoners is het de grootste stad ter wereld waar je niet over de weg heen kan. Iquitos ligt 3000 km verwijderd van de monding van de Amazone en toch slechts op 106m hoogte.

Iquitos werd gesticht als een missiepost en groeide in de 19^de en 20^Ste eeuw uit tot een rijke stad door de rubberhandel. Veel van de grote koloniale huizen met de speciale tegeltjes, binnenplaatsen en zuilen zijn vervallen, hier en daar staat er nog één dat mooi onderhouden is. Kortom de stad geeft een vervallen indruk met de vele opengebroken straten en leegstaande gebouwen ondanks het feit dat dit de uitvalsbasis is voor het huidige jungle toerisme zo ook voor ons.

Aangezien we niks op voorhand boekten, gaan we op zoek naar een organisatie die een meerdaagse jungle trip aanbiedt. Zo iemand vinden is niet moeilijk, op straat word je elke 20m aangesproken door een “echte” jungle gids die je probeert mee te toornen naar zijn kantoortje. Na een aantal van deze gesprekjes komen we tot de conclusie dat ze allemaal dezelfde activiteiten aanbieden en dat voor ongeveer dezelfde prijs. Aan ons dus om “de betere” eruit te filteren. We gaan voor het bedrijfje van de gids waarmee we een goed gesprek hadden, de man weet duidelijk heel veel over de natuur.

In de namiddag wandelen we naar de lokale markt in de arme wijk Belén. Dit is een ware aanslag op al je zintuigen. De kakafonie aan geluiden, de combinatie van geuren, vlees dat veel te warm ligt, vis die misschien niet meer al te vers is, uitlaatgassen van de mototaxi’s, rottend fruit waarvan we niet eens de helft van het aangeboden fruit kennen …… ik ben blij dat ik hier geen inkopen voor de bevoorrading van de boot hoef te doen.

We vertrekken in de ochtend naar de Amazone jungle, 1,5u met de auto naar Nauta, daar stappen we over op een bootje om vervolgens een tweetal uren over bruine snelstromende rivieren richting het kamp te varen. We zien duidelijk hoe de rivier “leeft”, aan de ene zijde zien we afkalvende oevers met omgevallen bomen terwijl aan de andere kant door zandafzetting nieuwe strandjes worden gevormd. Dichtbij de oevers liggen overal rotte takken en boomstronken, die onze kapitein handig ontwijkt.

Bij aankomst in het kamp krijgen we een voor hier heel belangrijk item, 2 paar echte rubberen botten. Deze moeten ons beschermen tegen de modder en eventuele slangen tijdens wandelingen door hoog gras. Wandelen met die “botten” ipv gemakkelijke wandelschoenen blijkt later heel erg vermoeiend te zijn. Maar we dragen ze met alle plezier tijdens alle excursies evenals een lange broek en lange mouwen. We zweten er lekker op los maar beter dat dan gestoken worden door de zeer agressieve muggen.

Het verblijf ter plaatse is heel erg basic maar hoort dat niet een beetje bij de ervaring?

Onze kamer heeft een open dak onder de grote pallapa (dak van palmbladeren) dat is afgesloten met muggengaas maar ik ontdek op verschillende plaatsen gaten. Uit de kraan komt bruin Amazone water, zeer vreemd om onder een douche met bruin water te staan maar de straal is goed en het water heerlijk koel na een zweterige wandeling. Maar het belangrijkste is dat het bed erg goed ligt en heeft een grote klamboe die we angstvallig dichthouden want we hebben ‘s nachts liever geen bezoekers in ons bed.

De eerste activiteit is een excursie op zoek naar de roze (Amazone) en grijze dolfijnen (Orinoco dolfijnen). Dat zien we helemaal zitten, nadat de skipper het bootje heeft leeg gehoosd, stappen we op een lange, wankele dug-out kano (een kano gemaakt van een uitgeholde boomstam), zetten ons heel voorzichtig achter elkaar neer op de voorziene houten bankjes. De rand van de kano ligt slechts enkele centimeters boven het wateroppervlak, wij zijn gewoon aan onze stabiele rubberboot en naar ons gevoel zitten we veel te dicht bij het water! Wat een onstabiel ding is dit!!

Maar het komt goed, onze skipper navigeert de kano erg handig de snelstromende Amazone op tussen boomstronken en draaikolken door richting de plek waar we dolfijnen gaan spotten… en ja hoor eerst zien we grijze rugvinnen maar na een tijdje tonen ook de veel schuwere roze dolfijnen zich als ze komen ademen. Ze hebben een erg lange snuit en een zeer korte rugvin waardoor het niet simpel is om ze te spotten. Bovendien zijn ze met hun roze kleur perfect gecamoufleerd in hun habitat. De kleur van de Amazone rivier is bruin maar als de zon erop schijnt lijkt ze soms wel een rozige schijn te hebben. Probeer dan die roze kleine rugvin maar eens te onderscheiden! Maar het lukt aardig om ze te spotten, door de afleiding van de dolfijnen voelen we de erg harde bankjes en de oncomfortabele zithouding in de kano wat minder. Bij het vallen van de avond tuffen we terug richting het kamp voor het avondeten.

Onze favoriete activiteit is die van de avond, een wandeling in het donker door de jungle. We beschermen ons extra tegen de muggen, zorgen dat we geen zwarte kledij dragen want daar worden ze extra door aangetrokken, gewapend met onze hoofdlamp gaan we op pad. Er vliegen allerlei insecten rond ons, af en toe landt er een rondvliegende kakkerlak op onze broek of hoed. Daar ben ik niet echt fan van maar dit is helaas de natuurlijke biotoop van deze beestjes. Onze gids, Carlos, kijkt in de bomen en struiken zoals wij dat doen op de riffen. De kleinste kikker of meest gecamoufleerde vogel weet hij onmiddellijk te vinden. Wij hebben heel wat van zijn aanwijzingen nodig om alles te kunnen onderscheiden maar we beseffen dat dit vooral training is. Onderwater zien wij ook reeds van ver of er een murene in een hol zit, een poetsgarnaal op een vis zit te wachten of de hengelaarsvis (frogfish) nog op zijn plekje zit of niet. En net zoals die hengelaarsvis, blijkt een tarantula (vogelspin) ook zijn vaste stekje te hebben. We zien een mega grote tarantula, en als je wat beter kijkt, is het eigenlijk een heel mooie spin met zijn haartjes, bruine achterlijf en het roze aan het uiteinde van zijn poten. Zolang die op de stam van de boom zit, vind ik het goed op mijn arm zoals onze gids toont, wil ik hem toch liever niet hebben.

Net zoals tijdens een nachtduik zie je ook tijdens een nachtwandeling de oogjes van dieren blinken. Groene ogen zijn van slangen, oranje ogen kunnen van alligators zijn of zoogdieren en de duizenden kleine lichtjes op de grond blijken van spinnen afkomstig te zijn. Bij nachtduiken zijn die kleine lichtjes afkomstig van garnaaltjes. We hebben geluk en zien een stekelvarken in een boom die stokstijf blijft staan in het licht van onze lampen. Er komt een stinkdier op ons afgelopen, ik zie eerst de ogen waarna de gids alle moeite doet om te voorkomen dat hij te dichtbij komt en zich bedreigd voelt, dan is er aan de stank niet meer te ontsnappen…..  maar we hebben geluk en het stinkdier loopt terug de andere kant op.

Een andere nachtelijke uitstap doen we met de kano, ja inderdaad we zitten in het donker op deze wiebelige kano waar je het water zo ziet binnendruppelen langs bepaalde delen van de boot. De skipper hoost dan ook continu met een oude verfemmer het water uit de kano. We varen een kleinere zijrivier op terwijl de luide nachtelijke jungle geluiden rond ons klinken. Carlos verlicht de oevers zodat onze skipper de bochten ziet en onze boot erlangs navigeert. Op een bepaald moment doet Carlos teken om de boot te keren en terug te varen naar een soort van strandje. Hij vaart full speed richting strand en vaart de kano het strand op. Ik snap het maneuver pas als Carlos met een rare sprong een kleine cayman vangt met zijn blote handen.

Het beestje is zo’n 30-40 cm lang en is een heuse krokodil in het klein met alle details. Het blijkt een zeldzame soort te zijn die vroeger veel gevangen werd om schoenen en handtassen van te maken. De baby krokodil roept op zijn mama die zich ergens in de buurt ophoudt maar zich gelukkig niet laat zien. Carlos zegt dat dit een super gevaarlijke plek is voor de baby krokodil, er is weinig voedsel en al helemaal geen verstopplaatsen. Hij beslist om de krokodil los te laten in de vijver voor het kamp, daar zitten veel insecten en kan hij zich verstoppen tussen de talrijke waterplanten. Jean-Marc is Chinese vrijwilliger om de baby krokodil vast te houden tot aan het kamp. In de warme handen van JM kalmeert de baby en valt in slaap. Aan het kamp laten we hem los en hij kruipt meteen tussen de waterplanten genietend van zijn herwonnen vrijheid.

Lieve kleine piranha

Op de agenda van elke jungle trip staat uiteraard het vissen van piranha’s, we zijn erg benieuwd. We trekken er opnieuw op uit met de kano, gewapend met een 5-tal “visstokken”, letterlijk gemaakt van houten stokken, visdraad en een simpele kleine haak en aas in de vorm van kleine stukjes rauwe kip.

We varen de kleinere zijrivier weer op met de kano op zoek naar een perfect plekje voor piranha’s. Carlos toont ons hoe je te werk gaat. Je maakt een stukje kip vast aan de haak, vervolgens spetter je met het uiteinde van de stok wat in het water, daar zouden de piranha’s op af komen (ze denken dan dat er een zieke of gewonde vis rondspartelt) en dan laat je de haak zakken. Als je “geknabbel” voelt aan de haak moet je razendsnel de lijn omhoog trekken en met een beetje geluk hangt er een vis aan. JM vangt de eerste maar het blijkt een sardientje te zijn, geen piranha. We voelen veel geknabbel aan de haak, als we deze dan snel omhoog trekken staren we naar een lege haak en blijkt dat we de vissen gevoerd hebben. Maar we houden vol en al snel trekken we de eerste piranha’s uit het water. Om ze van de haak te halen moet je goed opletten dat hun bijtgrage mond je vingers niet vinden. De tanden in hun bek zijn indrukwekkend scherp en zeer talrijk, die wil je echt vermijden.

JM en ik hebben (beginners?) geluk en scoren al snel 9 vissen tov 1 gevangen vis voor onze gids en skipper. De gevangen piranha’s zetten we op de bodem van de boot, door het insijpelende water wordt dat al snel een piranha aquarium. De regenboog en zwarte piranha’s zwemmen er lustig in rond. Gelukkig hebben we onze rubberen laarzen aan om onze voeten te beschermen.

We amuseren ons een paar uur en vangen een 25-tal piranha’s. Ondertussen hebben een paar arenden ons in de gaten gekregen. Ze volgen aandachtig onze visperikelen en volgens Carlos zijn ze hongerig. We gaan de interactie aan, steken een stokje door een vis en gooien die in het midden van de rivier. De arend aarzelt even maar vliegt dan over ons heen naar de vis en grijpt deze met zijn klauwen uit het water. Er zijn 3 van dit soort vogels in de buurt dus we herhalen dit een paar keer, genieten van het spektakel en elke vogel krijgt zijn visje, de rest van de visjes worden in het kamp klaargemaakt als lunch.

Op ontdekking in het regenwoud

Zoals de naam doet vermoeden regent het regelmatig in het regenwoud. Met onze rubberen botten en onze regenponcho’s die we altijd meenemen zijn we daar redelijk op voorbereid maar we worden gespaard van de typische plensbuien. Vochtig is het wel en elke jungle wandeling is extra vermoeiend door de hoge luchtvochtigheid waardoor het extra warm aanvoelt toch dragen we braaf onze beschermende kleding tegen muggen en andere stekende insecten. We wandelen tussen de lianen, bewonderen de mega grote bomen met hun plank wortels. We leren over de verschillende soorten hardhout dat hier groeit en de meeste gigantisch bomen die hier nog rechtstaan hebben zo’n slechte vorm dat ze moeilijk verwerkt kunnen worden tot planken of andere dingen. De meeste grote bruikbare bomen zijn jaren geleden allemaal al uit deze zone gehaald, triest om te horen.

Gelukkig verblijven de apen die we zoeken graag in een ander soort boom die hier nog voldoende staan. We kijken naar de lenige aapjes die van tak naar tak springen of slingeren. Zouden ze ooit fout springen?

Onze gids vind een koppel sidderalen in het modderige gat van een omgevallen boom. Tijdens het regenseizoen staat de rivier een paar meter hoger en overstroomt dit gebied volledig, deze alen hadden de pech dat ze hier zijn achtergebleven toen het water zich terugtrok. Maar de start van het regenseizoen kondigt zich weer aan dus als ze nog even geduld hebben, kunnen ze weer vrij rondzwemmen.

Mieren zijn overal, als je stilstaat moet je altijd goed kijken dat je niet op een mierenpaadje staat want ze kruipen gewoon in je botten en je voelt ze steken. Onze gids vindt de grootste en gevaarlijke mieren van de jungle. Ze zijn wel 3cm (!) groot, ze zijn erg agressief en steken zowat continu in alles dat ze tegenkomen.  Als je een steek krijgt, is het gif sterk genoeg om er 24 uur pijn van te hebben. Ik loop met een grote boog rond het nest!

Zwemmen in de Amazone

Er mist nog 1 activiteit op onze lijst. Zwemmen! Nadat we op korte tijd zoveel piranha’s hebben gevist besef ik dat er echt heeeel veel piranha’s rondzwemmen in de rivier. Zwemmen? Echt?

Ik moet toegeven dat je toch iets moet overwinnen? Als je naar de bruine rivier kijkt, is dat niet meteen aantrekkelijk om erin te springen maar dit doe je maar 1 keer in je leven en hup daar gaan we. Ik trek mijn kleren uit op de kano en laat me behoedzaam in het water glijden, het water is warmer dan ik dacht dus echt afkoelen is er niet bij. Carlos heeft een plekje uitgezocht waar ik kan staan, ik voel mijn voeten wegzakken in de modder op de bodem. Brr wat een vies gevoel, ik hou er op een gewoon strand al niet van om op het zand te lopen zonder dat ik zie waar ik stap, zwemmen is de betere optie. Ik word niet aangevallen door piranha’s of krokodillen, af en toe lijkt er iets langs mijn benen te strijken maar dat verbeeld ik me misschien. De roze dolfijnen zwemmen in elk geval wel nog in de buurt. Een hele ervaring deze zwempartij, na een kwartier kruip ik weer in de wankele kano en varen we terug naar het kamp.

Onze tijd in de jungle zit erop.

We varen samen met een paar andere gasten terug naar Nauta en nemen de volgende dag in de ochtend het vliegtuig naar Lima. Om onze Peru reis af te sluiten hebben we afgesproken met Claudia, de zus van een vriendin. Ze pikt ons op van de luchthaven en we lunchen met haar in het drukke centrum van Lima, het is een blits bezoek maar we zijn blij dat we elkaar na bijna 20 jaar terugzagen. We lopen nog wat rond in Lima, na de jungle is deze stad een groot contrast. Zoveel mensen, zoveel auto’s en uitlaatgassen.

Als we 2 dagen terug aan boord zijn, horen we dat er nogal wat toeristen vastzitten op verschillende locaties in Peru omwille van protesten voor de op afgezette president Castillo. De jungle tamtam bracht ons dat nieuws al, op dat moment was er niet veel aan de hand maar de protesten werden de afgelopen dagen heviger en in Cusco en Machu Picchu bijvoorbeeld werden treinen en bussen afgelast en de luchthaven gesloten. Dan kan je nergens meer heen. We zijn blij dat we dit niet hoeven meemaken en terug veilig op de boot zijn aangekomen.

Wist je dat?

Er echte Inca Cola bestaat in Peru?

De spoorweg in Machu Picchu vlak langs de huizen loopt en niemand daarvan opkijkt.

De daken op de huizen in Machu Picchu uit een heel ingenieus systeem bestaan van aan elkaar gebonden balken en een soort van rieten dakbedekking?

Er een Inca massage bestaat die serieus hardhandig wordt uitgevoerd. Ik ben nog altijd niet overtuigd of dit wel gezond is.

Ons vel dat toch wat zon gewoon is, niet bestand was tegen de hoogte zon.

De vlechten van de vrouwen in Peru een betekenis hebben? Ben je nog vrijgezel dan vlecht je je haren in 1 lange vlecht. Ben je getrouwd, dan draag je 2 lange vlechten.

De vrouwen in Puno hun lange vlechten versieren met allerlei gehaakte of gebreide “flochkes”. De betekenis daarvan is ons niet duidelijk, misschien is het gewoon versiering.