Het roer van Odin

Het roer van Odin

De ergste nachtmerrie van elke zeiler is op een rif lopen. Dit wil je liefst ten allen tijde vermijden, daarom dat we nooit ’s nachts ergens op een nieuwe plek willen aankomen. Net zoals het zeiljacht Odin dit ook wilde voorkomen. Fredo en Ghaida beslisten om niet de baai van Samana binnen te lopen omdat het donker zou zijn maar ergens bij daglicht het anker te droppen in een beschutte baai, in Miches, en daar zaten ze ineens aan de grond op een rif, muurvast. De Navionics kaart van de baai was niet correct, een plek die 5m zou moeten zijn, bleek uiteindelijk maar 2m diep te zijn en dat was te weinig voor hun diepe kiel. Het hele verhaal van de rescue kan je terugvinden op hun youtube kanaal, de link deel ik later in dit artikel.

Wij hoorden van dit horror verhaal via de tamtam van de facebook cruisers groep, ondertussen lagen ze op anker in onze baai en Jean-Marc ging even checken of alles in orde was. Gedurende de uren op het rif had het roer veel klappen te verduren gekregen door de altijd aanwezige oceaan deining. Jean-Marc belooft hun een checkduik te doen om onderwaterschip, kiel en roer te controleren. De kiel is in orde, buiten een aantal krassen van de rotsen maar het roer heeft afgezien, door de vele slagen van het roer op het koraal rif is er gewoonweg een deel van het roer weggevreten door rotsen en koraalrif. Op deze manier kan water binnensijpelen in het binnenwerk van het roer, dit is niet goed.

Er is hier in de buurt geen marina met kraan, laat staan een kraan om hun 57 voet grote Jeanneau uit het water te heffen. Zelfs de grote marina zo’n 80mijl verderop is niet zeker dat ze de boot uit het water krijgen. We gaan dat hier zelf moeten oplossen.

Inspectie van de ophanging van het roer

Toevallig is Odin van dezelfde fabrikant als onze boot en toevallig hebben wij ons roer in september eruit gehaald om de lagers te vervangen, weliswaar op het droge maar we weten dus hoe het werkt. Jean-Marc ziet dit als een mooie “duik-leerschool” dus we engageren ons om het roer eruit te halen terwijl Odin in de baai op anker ligt. De mannen bestuderen de ophanging van het roer, het is exact hetzelfde als bij ons dus met wat goede instructies verdwijnt JM onderwater in zijn duikuitrusting. Ondertussen heeft Fredo de beveiligingspinnen van de ophanging weggehaald en duwt hij uit alle macht met een houten borstelsteel het hele roer door de roerschacht naar beneden zodat JM het er verder uit kan halen. Het roer is heel erg positief, dit wilt zeggen dat het roer wilt drijven van zodra het uit de schacht is. En inderdaad het schiet omhoog langs de boot, we halen we het met een touw en de davids, waar normaal het bijbootje aanhangt, uit het water. Het onderste deel is inderdaad erg beschadigd en er mist zelfs een heel deel. Maar het werk begint nu pas.

Een paar dagen eerder hebben we een persoon gevonden om wat polyester reparaties te doen aan onze boot, dit contact komt nu goed van pas. We heffen het roer in de dinghy om het vervolgens aan het dinghy dock eruit te schuiven zodat de polyester man het kan meenemen naar zijn atelier om te repareren. Vergeet niet dat het roer zo’n 90 kilo weegt en in totaal bijna 3m lang is. Het is een vervelend groot ding zonder veel mogelijkheden om het te hanteren, maar de mannen krijgen het uit de dinghy op het dock gesleurd.

Stap 1: check.

Dat vieren we ’s avonds met mojito’s uit de lokale bar.

2 dagen later krijgen we bericht dat het roer gerepareerd is. Het wordt afgeleverd aan het dinghy dock en ziet er als nieuw uit! Nu is het aan ons om te bewijzen dat we deze klus tot een goed einde kunnen brengen.

We transporteren het roer op dezelfde manier weer naar Odin en leggen het in het water. Om het terug te kunnen plaatsen, moeten we het op 1 of andere manier negatief krijgen, minder drijvend zodat we het onder water kunnen duwen en onder de boot terug in zijn verticale positie kunnen brengen om in de roer schacht te schuiven.

Het plan is om lood te bevestigen aan het roer zodat het wat meer in het water zinkt en we het verticaal kunnen positioneren en hanteren in het water. Vervolgens moeten we het richting het gat van de roerschacht brengen, de schacht van het roer in het gat krijgen, geleidelijk aan het lood verwijderen zodat het roer zichzelf in het gat omhoog duwt door zijn eigen drijfvermogen.

We weten alleen niet precies hoeveel lood we nodig zullen hebben om het roer te kunnen laten zinken. We verzamelden dus al het mogelijke lood aan boord van Blowing Bubbles, verdeelden het over verschillende loodgordels en sleurden het in de dinghy.

Ik krijg een ingeving en stap achter op het roervlak waardoor het aan de achterkant begint te zinken…. nu hebben we een idee, we hebben bijna 60kg aan lood nodig.

We beginnen eraan. Eerst maken we touwen vast in de lengte richting van het roer, die beveiligen we met verschillende touwen in de dwarsrichting, vervolgens starten we met het bevestigen van 1 loodgordel van ongeveer 10kg helemaal aan de onderkant van het roer en de lengte touwen. Bij de 3de loodgordel kantelt het roer, met de 4de en laatste loodgordel zullen we het moeten doen….

Met ons 2 moeten we al onze kracht gebruiken om het roer onder de boot te positioneren, het zicht onderwater is slechts 40cm en natuurlijk ligt de Odin niet stil, het waait hard en de boot beweegt op de golven die in de baai staan maar dat is niet alles, Odin zwaait ook nog eens van links naar rechts achter zijn anker.

Moest het plaatje nog niet duidelijk zijn, we vechten dus met dat roer om de schacht in het gat in de romp te krijgen terwijl dat gat zich opeens 2 m meer naar rechts of links bevindt. We zwemmen ons een ongeluk, na een paar minuten ben ik helemaal buiten adem, ook JM ziet dat het niet gaat lukken, we stijgen met roer en al terug op en proberen terug op adem te komen terwijl we onze strategie aanpassen.

Fredo laat een touw zakken door het roergat in de romp, JM duikt erheen en bevestigt het aan de bovenkant van de schacht van het roer, er zitten daar gelukkig gaten waar de ophangingspinnen doorheen gaan.

We duiken opnieuw onder, het is nu wat gemakkelijker voor JM om de schacht aan het gat te positioneren, Fredo trekt aan het touw zodat de schacht in positie blijft. Ik duw met al mijn kracht tegen de onderkant van het roer om het zo verticaal mogelijk te positioneren terwijl JM de schacht in het gat probeert te krijgen. Uiteindelijk lukt het en zit de roerschacht voor de helft van zijn lengte in het gat. Nu moeten de loodgordels losgemaakt worden zodat het roer nog meer omhoog kan. JM haalt de loodgordels 1 voor 1 van het roer af en brengt ze omhoog. 10 kg extra lood omhoog zwemmen, kost erg veel kracht zelfs als je jacket volledig is opgeblazen. Jade, zoon van Odin, neemt ze van JM aan terwijl ik het roer onderwater in positie houd.

Als al het lood van het roer af is, maakt JM de touwen los die rond het roer hangen, ik verzamel het touw zo goed mogelijk zodat we er niet in verstrikt raken. Het roer zit nu helemaal in de correcte positie, ook bovenwater steekt Fredo zijn duim op als we aan de oppervlakte zijn.

Wat een duik, ondanks het feit dat we slechts 1,5 tot 2m diep hebben gedoken, is mijn fles meer dan half leeg, in normale omstandigheden zou ik met die hoeveelheid lucht meer dan een uur onder kunnen blijven. Deze duik heeft zeer veel energie en lucht gekost maar was erg leerrijk!

We komen in de kuip van Odin terug op adem met een glas water en een stukje verse ananas! ’s Avonds op een terras langs het water vieren we met zijn allen het slagen van dit project met een lekkere mojito en wat lokale hapjes.

Iedereen tevreden!

Ghaida van de Odin maakte een hele video reportage over het verhaal van hun roer. Het hele verslag (in het Frans) vind je terug op hun youtube kanaal via onderstaande link:

On the road

Niet alleen op zee beleven we avonturen…. ook op het land kan het spannend zijn.

De paas examens zijn gedaan en de paasvakantie staat voor de deur, Leander stapte deze ochtend erg vroeg in het vliegtuig in Zaventem, hij landt in de namiddag in Punta Cana. Dat is niet bij de deur voor ons, we reserveerden een plekje in de marina Puerto Bahia om Blowing Bubbles veilig achter te laten en huurden een auto om de bijna 5uur durende rit te doen naar Punta Cana. Ach ja, zo zien we nog eens wat van het binnenland van de Dominicaanse Republiek.

We kiezen voor de “snellere” optie en betalen tol om de autosnelweg te gebruiken. De autosnelwegen hier in de Dominicaanse republiek werden aangelegd door een Braziliaans bedrijf die nu ook de uitbating ervan doen en op deze manier geld verdienen. Deze autosnelwegen zijn in goede staat, daar maken we graag gebruik van. We cruisen met een goede playlist richting luchthaven als er plots een vreemd geluid opduikt aan het achterwiel….. oh nee, platte band! Gelukkig heeft JM bij het ophalen van de huurauto gecontroleerd dat er een reservewiel aanwezig is in de koffer, dus geen probleem… “even” de band vervangen.

Maar dat lukt niet zomaar, de dopsleutel past niet! Wat nu? Dit krijgen we niet zomaar opgelost.

Heel langzaam rijden we verder. We hebben geluk, iets verder staat een politie auto snelheidscontroles uit te voeren, we parkeren ons er vlak voor. De politie agenten zien al snel wat het probleem is, gelukkig past hun dopsleutel wel! Ze bieden zelfs hun krik aan die een stuk robuuster is dan die van ons. JM wisselt de laagprofiel band waar een hele flap rubber van loshangt met het gewone reserve wiel.. Hij mag nog zijn zwarte handen wassen in een emmer water van de politie mannen en dan kunnen we terug op pad.

Helaas hebben we redelijk wat tijd verloren en hebben we geen tijd meer om ergens op zoek te gaan naar een andere band, we willen niet dat Leander op de luchthaven moet wachten op ons. Dus we rijden in stress verder. Stel dat er nog een band kapot gaat, hetgeen niet ondenkbaar is want de andere banden zien er allemaal even kaal en versleten uit, dan hebben we een echt probleem. De opluchting is groot als we de auto parkeren op de luchthaven van Punta Cana!

Een half uurtje later stapt Leander in de auto en gaan we alsnog op zoek naar een andere band, die vinden we in de “banden” wijk iets verder in een dorp. We leren weer een nieuw woord in het Spaans, “gomo” en alle soorten afgeleiden (gomera, gomos, gomeria etc) die wat met banden te maken hebben. De andere band wordt meteen op de auto gelegd, het is geen nieuwe band maar zo gaat dat hier. Echt nieuwe banden zijn te duur, in heel deze garage is geen nieuwe band te bespeuren, hier wordt duidelijk gerecycleerd!

We overnachten in een hotelletje in Boca Chica aan de zee, wandelen door het stadje naar het strand en eten een pizza voordat we in bed kruipen, blij dat we op tijd waren om Leander op te halen.

3 reacties

  1. Wat een avonturen weer. Maar goed dat jullie veel kennis van allerlei zaken hebben en bereidwillig zijn andere mensen te helpen.
    Nog veel belevenissen