De laatste dagen in Tenerife

Positie: Amarilla Golf & Marina, San Miguel

Het is weer rustig aan boord na verschillende weken van gasten aan boord en tal van uitstapjes aan land en op zee. Daar moeten we weer even aan wennen en zoals dat gaat compenseren we dat met allerlei taakjes die zowiezo nog moeten gebeuren alvorens we aan de oversteek gaan beginnen.

 – Opstarten watermaker. CHECK.

Inclusief eliminatie van de verschrikkelijke H2S geur die er in het begin mee gepaard gaat. Maar we hebben geduld. Naarmate er meer liters zoet water door de leiding vloeien, verbetert de kwaliteit van het water aanzienlijk. Wie gaat er het eerste van drinken? Strootje trekken?

– Stress-test van de generator. CHECK.

We laten de 2 compressoren en de watermaker op hetzelfde moment draaien zodat de generator goed belast wordt. Dit lijkt geen enkel probleem te zijn.

– Reorganisatie duikspullen en kaarten tafel. CHECK.

Na weken in de marina, komt de boot automatisch in een relax mode. Dit wil zeggen dat we elk plekje gebruiken om dingen te leggen. Als we de zee op willen, is het steeds nodig om alles weg te bergen zodat het niet kan vallen bij de eerste de beste golf die we ontmoeten. Nadat we vrije plekjes op de kaartentafel hebben uitgemeten gaan we op zoek in de Chinese winkel om de hoek naar bakjes om alles wat efficiënter te kunnen wegsteken.

– Reparatie lazybag. CHECK.

De lazybag is de “zak” die op de giek bevestigd is, waarin we het grootzeil laten vallen als we het zeil laten zakken. Door de UV straling van de zon verslijten de naden en de laatste keer dat we de zak dichtritsten kwam 1 naad helemaal los. Herstikken is dan de boodschap. Een stikmachine heb ik niet aan boord, gelukkig is er hier in de marina een Zwitser blijven plakken die zich heeft toegelegd op allerlei stikwerken voor zeiljachten. Vooraleer hij daaraan kan beginnen moet je natuurlijk eerst het hele ding naar beneden halen, wegbrengen en daarna weer terughangen natuurlijk. Hopelijk kunnen we nu weer een tijdje verder.

– Extra val plaatsen. CHECK

We plaatsen een extra val. Een extra mogelijkheid om een zeil op te trekken of iemand in de mast te hijsen. De bedoeling is dat we hiermee de code zero (extra groot voorzeil) optrekken en zo hebben we toch nog een val op overschot in het geval er iets moest mislopen of kapot gaan. De Vlaamse Lisa van SY Beta Leonis is klimster tijdens haar vrije tijd in België en helpt ons dan ook graag met dit klusje. Met haar eigen klimgordel hangt ze in de mast alsof ze nooit wat anders heeft gedaan en is de val op geen tijd door de mast getrokken. Ze hangt daarna nog 2 uur in de mast om de hele verstaging zuiver te maken van het fijne zwarte vulkaanstof van de Cumbre Vieja.

• 

• 

• 

– Steigerfeestje. CHECK

Er zijn veel boten hier in de jachthave die wachten om de oceaan over te steken, sommigen gaan rechtstreeks, anderen plannen een tussenstop in Kaap Verdië. Er is altijd veel leven in de jachthaven en de boten waar allerlei soorten fruit in de netjes begint te groeien en er jerrycans aan dek verschijnen gaan heel binnenkort vertrekken. JM heeft zin in een feestje en vraagt medewerking van de marina in de organisatie. Ze zijn enthousiast over zijn idee. We schieten in actie, maken een flyer in zomaar even 5 talen, laten deze printen in het jachthaven kantoor en voorzien elke steiger en elk afvalpunt (hier passeert iedereen immers) met een flyer.

• 

• 

De bedoeling is dat iedereen iets meebrengt en wij voor muziek zorgen, de marina stelt tafels ter beschikking en sponsort zelfs een mega grote pan gevuld met heerlijke paella. Het weer is erg fris en winderig maar met een extra jas komt er ongeveer 50 man opdagen. Het is erg gezellig en tof om iedereen wat beter te leren kennen. Er worden verschillende talen gesproken maar de “nederlandstalige kern”sluit het feestje heel wat later dan verwacht af.

Zeker voor herhaling vatbaar, maar dan toch liefst op een warmere locatie.  

• 

• 

• 

• 

• 

– Verjaardag Jean-Marc. CHECK

We hadden gehoopt om Jean-Marc zijn verjaardag op nieuw terrein te vieren maar het weer/wind beslist er anders over. Het wordt een feestje in Tenerife, we starten met een extra gepimpt ontbijt en JM wordt getrakteerd met zicht op een besneeuwde Teide! Thierry en Nathalie (SY Ornella) verrassen JM met een kadootje in de vorm van wat Franse lekkernijen. We rijden vervolgens samen met naar Masca, drinken een koffie, wandelen rond in het dorpje en lunchen met wat tapas op een terrasje. We doen het rustig aan en genieten van alle fantastische uitzichten die de kronkelweg met de honderden haarspelbochten te bieden heeft.

De dag sluiten we af samen met onze andere vrienden die op Tenerife wonen, Fred en Mariella, in het restaurant van de jachthaven.

• 

• 

• 

• 

• 

Naast de klusjes duiken we ook dagelijks, het moet nog een beetje plezant blijven ook hé!

We genieten zelf van de duiken maar zijn eigenlijk ook nog steeds bezig met de duikopleiding van Nathalie van SY Ornella. Door een “bijna-verdrinkings trauma” (zie de tekst die Jean-Marc hier eerder over schreef) heeft Nathalie het niet gemakkelijk om in of onderwater te zijn. Maar ze wil dit zo graag overwinnen en ze zet door. Waar een wil is, is een weg! Ze vindt het plezier in duiken, in de rust en het bewonderen van het onderwaterleven en we nemen haar dagelijks mee op weer een nieuw onderwater avontuur tot ze zover is om zelfstandig met haar buddy en levenspartner Thierry te kunnen duiken. Uiteraard heeft ze alle bijhorende oefeningen die bij de cursus horen met succes, soms op karakter, uitgevoerd. De duiken hier aan de buitenzijde van de jachthaven, juist langs de havenmuur zijn prachtig, helder water met veel leven. Hier duiken vraagt zelfs minder moeite dan op uitstap naar TODI in Beringen te gaan, we leggen de duiksets in de dinghy en varen slechts 3 minuten naar buiten, gooien het ankertje uit en springen in het water voor een mooie duik, wat wil je nog meer?

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We genieten telkens opnieuw van de grote roggen, sepia’s, grote scholen sardienen en barracuda’s die steevast van de partij zijn en de octopussen die we keer op keer vinden. Eén keer zien we een vrijzwemmende octopus. JM gaat er achteraan en blokkeert zijn zwemweg met zijn hand. Hij doet dit een paar keer, de octopus wordt snel moe en ziet geen andere uitweg dan zich gewoon neer te zetten op zijn arm. Waauw, dit is supercool!

Ik heb de camera bij en neem snel wat foto’s. Vervolgens vraag ik me af hoe we hem in godsnaam van zijn arm gaan afkrijgen. Op het moment dat JM zijn arm bij de plek houdt waar we de octopus hebben ontmoet, herkent hij zijn territorium en is hij in een mum van tijd verhuisd van JM zijn arm naar zijn eigen huisje. Ongelooflijk om te zien, wat een ervaring!

De dagen vliegen voorbij en de datum dat we graag zouden willen vertrekken, komt dichterbij. Helaas zit het weer niet helemaal mee. Eerst is er geen wind, dan een passerende depressie die voor teveel wind in de foute richting gaat zorgen. We gaan echt niet tegen de wind in zeilen.

Ik spendeer erg veel tijd aan het bestuderen van weersvoorspellingen, volg ze 2 keer per dag op om elke kleine wijziging tijdig te zien, die ik dan op een juiste manier probeer te interpreteren. Stiekem heb ik spijt dat ik toch geen meteorologie heb gestudeerd, dat was 1 van mijn interesses toen ik mijn studiekeuze moest maken maar heb dan toch voor handelsingenieur gekozen.

Ik volg verschillende weer apps zoals Predictwind en Windy. Ze interpreteren gribfiles aan de hand van de gangbare weersmodellen. Misschien heb je al gehoord van ECMWF of GFS, het ene weermodel al wat meer optimistisch dan het andere. Feit is dat voorspellingen dikwijls niet kloppen, meestal waait het harder dan de kleurtjes op de verschillende windkaarten laten zien. Er zit naar mijn mening veel te veel oranje, rood en donkerrood (deze staan voor wind tussen de 30-40knopen) in de windvoorspellingen en voor de voorspelling van de golfhoogte ziet het er al niet beter uit. De weatherwindows die ik zie, zijn steeds heel erg klein. Erg moeilijk om er beslissingen op te baseren.

Ik roep hulp in van het thuisfront die dit eerder al hebben ervaren. De “Zeilende Erensjes” staan me te woord, ik heb een lang gesprek met mijn broer en daarna met mijn ouders. Ze zeggen allemaal hetzelfde: als je twijfelt, niet gaan. Als je wacht komt er altijd beter weer. Maar toch knaagt de beslissing om niet te vertrekken een beetje, zeker als je ziet dat andere boten wel vertrekken. Maar Jean-Marc en ik hadden al eerder afgesproken dat we liever een leuke oversteek doen dan al die dagen te moeten afzien op zee.

We gaan gewoon verder met de geplande inkopen en hopen op een mooi en duidelijk weatherwindow, heel binnenkort?

Bunkeren van de boot

Op zee is er niet zomaar een supermarkt om de hoek dus we plannen om grote inkopen te doen en alle voorraden aan te vullen. We laden heel de koffer van de gehuurde Ford Fusion vol. We plannen ons bezoek aan de Mercadona (onze favoriete Spaanse supermarkt) op een moment dat het niet te druk is en we halen vlees, drank, koekskes, brood, pasta, rijst, WC papier etc etc

Op de boot aangekomen moet dat ook weer allemaal weggeborgen worden in onze toch al heel erg volle boot. Dit lijkt wel op een 3D puzzel voor gevorderden, maar op het einde van de dag heeft alles een plaatsje gekregen.

De dag erna staan we extra vroeg op voor een bezoek aan de mercado del agricultor, de lokale groenten- en fruitmarkt. Hier koop je alle lokale seizoen groenten en fruit recht van bij de boer, verser kan het niet. Bovendien vraag ik regelmatig naar extra groene tomaten en bananen, ook de mandarijntjes zijn groen. Op die manier kunnen we alles wat langer bewaren, liefst buiten de frigo want die zit al propvol met andere dingen.  Ook onze diepvriezer laden we vol. Ik vries kleine porties vlees in, porties spaghetti saus en geblancheerde groenten.

• 

• 

• 

De gekochte groenten en fruit spoel ik af, laat ik drogen en berg ze laag per laag op in grote plooibakken. Ook ons netje onder de zonnepanelen begint te groeien. Het fruit mag hier een beetje gaan rijpen.  Bij een dagelijkse controle haal ik de mindere stukken eruit en die worden dezelfde dag soldaat gemaakt of in een gerecht verwerkt.

• 

• 

• 

Maar er is nog iets anders waarop we wachten.

Het weer mag dan wel goed zijn, als onze verzekering voor Kaap Verdië en de Caraïben niet in orde is, blijven we liggen. De verzekeringsmaatschappij heeft altijd gezegd om een mailtje te sturen als we gaan vertrekken uit de Europese wateren zodat ze de polis kunnen upgraden naar de nieuwe gebieden. Maar sinds een aantal weken blijkt dat niet meer zo simpel te zijn, samen met de Brexit zijn er ineens ook geen akkoorden meer voor dit soort verzekeringen en hebben we ineens een probleem. Onze agent is er weken mee bezig en vindt uiteindelijk een oplossing. We lezen het contract door, sturen alle documenten door en gaan ervan uit dat het nu wel snel zal gaan. Maar we zitten opnieuw te wachten op nieuws. Zolang we geen documenten in handen hebben, is het niet in orde en blijven we liggen.

Zonder verzekering willen we niet zeilen. We hebben genoeg fout zien gaan in de jachthaven hier, vorige week is er een grote catamaran volle kracht in de romp van een afgemeerd jacht gevaren. Het jacht heeft enorme polyester schade, dan kan je maar beter je verzekering in orde hebben!

Wijzelf hebben ook al schade geleden aan onze dinghy. Tot 2 maal toe kwam er een boot recht op ons af gevaren, die door de harde dwarswind het geplande maneuver niet kon uitvoeren. Onze dinghy heeft gelukkig de slag opgevangen en het platform, zonnepanelen en achterkant van de boot beschermd. Maar de inox ringen waar de dinghy mee vastgemaakt was aan onze boot zijn er helaas vanaf gescheurd en zullen ook weer gerepareerd moeten worden.

Ondertussen houden we ons nuttig bezig. Dagje computerwerk als het een hele dag regent, samen met Ornella doen we een initiatie vliegeren met een kleine vlieger. Net zoals mijn broer is Thierry kitesurfer en wil hij ons wel op weg helpen in het kitesurfen. We amuseren ons een namiddag met zijn kite op een strand langs El Medano. De eerste les zit erop!

• 

• 

En dan komt er ineens het verlossende verzekeringstelefoontje. We krijgen de go van onze verzekeringsagent op vrijdag middag. En er biedt zich net een weatherwindow aan in het weekend, dus we beginnen meteen de boot helemaal klaar te maken om te vertrekken, dinghy aan dek, duikmateriaal opruimen. Ik kook nog snel de menu voor de komende dagen bijeen zodat we niet teveel tijd in de keuken moeten spenderen op zee.

Het plan is naar Kaap Verdië te zeilen en daar Leander te ontmoeten voor de kerstvakantie. SY Ornella neemt dezelfde beslissing. Het plan is om een beetje in elkaars buurt te blijven en contact te houden gedurende de overtocht. Op die manier ben je toch niet helemaal alleen op de oceaan!

We willen onze dieseltanks ook nog helemaal vol gooien… maar helaas de tank van de jachthaven is leeg en wordt pas op maandag terug bijgevuld. Jammer, maar we halen onze konijn uit de hoed. We zijn vriendjes geworden met Mark, de Nederlander die hier een winkeltje heeft met bootaccessoires en allerlei werken doet aan de jachten. We mogen zijn auto lenen om diesel te halen! Jean-Marc giet eerst al onze jerrycans die aan dek staan met extra diesel in onze tank en vervolgens gaan we die in een lokaal tankstation allemaal weer terug bijvullen. Het tankstation is langs de Mercadona, dus ik haal nog snel dat lekkere brood, die overheerlijke gebakjes en oh ja worstjes en kaas die kunnen we ook nog gebruiken. Dat gaat smaken op zee!

Voila, wij zijn er klaar voor! Tot in Kaap Verdië

PS via deze link kan je onze trip volgen:

https://forecast.predictwind.com/tracking/display/BlowingBubbles/?mapMode=useGoogle&windSymbol=OFF&weatherSource=ECMWF