FUIK YOU

Het Spaanse Water, dé ankerplaats in Curaçao, kennen we ondertussen vanbinnen en vanbuiten. We hebben alle plekjes gehad, verhuizden van vak A naar vak D naar vak B om terug bij vak A te eindigen. Op die manier geraken we onze buren niet beu en is ons uitzicht vanuit de kuip niet steeds hetzelfde.

Maar we zijn toe aan wat “vakantie” en vragen een anchor permit aan voor een paar dagen Fuik baai. Dat is een rustige en goed beschutte baai op ongeveer 3 mijl van het Spaanse Water, er is niets, geen restaurantjes, geen bars en meestal geen andere boten. We kiezen een plekje niet te ver van het strand waar we ons anker droppen. Schildpadden komen ons begroeten, het heldere water nodigt uit om er meteen in te springen.

SY Maeva, een andere Vlaamse boot die we hebben leren kennen in Bonaire is ook van de partij evenals SY Ohana, ook een Belgische boot maar met Franssprekende crew. Dat maakt allemaal niet uit, we doen met zijn allen een BBQ op het strand.

Bart en Marjan van SY Maeva zorgen voor de BBQ, ik heb een pasta salade gemaakt, Marian een groenteschotel en iedereen heeft wat vlees bij om op de BBQ te gooien. Drank wordt zoals bij elke gelegenheid gedeeld. Aangezien het niet altijd gemakkelijk is om boodschappen te doen en zware flessen of blikjes drank aan boord te krijgen en bovendien op sommige eilanden erg prijzig is, brengen zeilers meestal hun eigen drank mee. Alle zeilers kennen dit probleem dus ook als je wordt uitgenodigd op een andere boot, neem je altijd wat extra mee, drank en chips of andere hapjes.

Op het strand vinden we een reeds geïmproviseerde scheve tafel, goed genoeg om als buffet te dienen. We starten met een pintje en genieten van de luide muziek van een lokale boot! We zijn aangenaam verrast door zijn muziekkeuze, meestal zijn dat Caribische salsa of merengue beats maar deze dj speelt van Pink Floyd tot AC/DC en draait zelfs onze verzoek nummertjes.

We genieten van de BBQ en bewonderen de mooie sunset over de rustige baai.

Ondertussen zoeken de jongens, Esteban en Diego van SY Ohana dorre takken tussen de mangrove bosjes. Zeilerskinderen willen altijd een kampvuur maken met als doel marshmallows roosteren. Nadat het vlees op is, steekt Jean-Pierre van de Ohana de bos takken in brand en amuseren de jongens, inclusief Leander, zich met het roosteren van spekjes op zelfgezochte stokjes. Even later dienen de geroosterde marshmallows zich ook aan als dessert voor de volwassenen.

Wat een gezellige avond, voor Jean-Marc en mij eigenlijk de eerste keer dat we een BBQ doen op het strand, we hebben meestal geen zin om alles aan land te brengen, in zand en de bijhorende muggen maar dat valt deze keer heel erg goed mee! Dus misschien toch voor herhaling vatbaar!

Fuik you

De volgende middag breekt de hel los in Fuikbaai. Net zoals elke zondagnamiddag verzamelen zich allerlei bootjes in de baai voor een feestje. Een paar grote commerciële boten organiseren het feestje met een dj op de boot, luide muziek en veel drank. Elke zondag wordt de rust van Fuikbaai verstoord door feestvierders, grote boten, kleine boten en tientallen jetski’s. Vandaag is het zelfs een speciale editie die “FUIK YOU” heet, het doel is dat iedereen blijft “floaten”. Dat wil zeggen dat alle motorboten zich op anker tegen elkaar aanleggen in het midden van de baai, het heeft nogal wat voeten in de aarde voordat iedereen mooi opgelijnd langs elkaar ligt in een soort van driehoek, er moeten een paar zeilboten vertrekken omdat de lijn met motorboten te dichtbij komt. Er wordt een mega grote luchtmatras opgeblazen en voor de boten gelegd, dit is de “dansvloer” voor de feestvierders.

Ook wij wagen ons op de drijvende dansvloer nadat we de dinghy aan een motorboot hebben vastgelegd, van dansen komt niet veel in huis. Door de vele mensen beweegt de luchtmatras zo hard dat je er amper op recht kan blijven staan. Grappig om de feestend jongeren bezig te zien, langs de grote matras liggen tientallen drijvende banden in het water, daartussen zwemmen mensen en hangen jetski’s rond…. een chaotische bedoening.

De coast guard is dan ook van de partij met 2 boten, ze houden de boel in de gaten, klaar om in te grijpen als er wat mis gaat.

Ook zeilers houden wel van een feestje, er zijn dan ook een zestal boten vanuit het Spaanse Water hierheen gekomen, sommige slechts voor 1 dag anderen, zoals wij, voor een “lang weekend”.

SY True Blue, van Ton en Dominique een zeilerskoppel die al zo lang op pad zijn dat ze zelfs bevriend zijn met mijn ouders én broer, is veruit de grootste boot dus het feestje van de zeilers gaat door bij Ton aan boord. True Blue is een tweemaster, Ton heeft voor de gelegenheid de giek van de achterste mast afgehaald zodat er een mooi groot achterdek ontstaat waar meer dan 10 personen kunnen staan. Overal verspreid staan koelboxen en koeltassen gevuld met drankjes en hapjes, het is een gezellige bedoening op veilige afstand van de chaotische toestand van jetski’s, zwemmers en de grote luchtmatras. Er komen heel wat verschillende soorten muziek aanbod, van Nederlandse karnavalmuziek tot classics van de jaren 80 en natuurlijk kan ook de salsa muziek niet ontbreken. Ook wij hebben een opgeblazen “floating” zetel achter de boot, ideaal om af te koelen. Er wordt voor hapjes gezorgd en we babbelen bij met iedereen. Tegen sunset is het feestje voorbij, True Blue vaart terug naar het Spaanse Water en iedereen keert terug naar zijn eigen boot.

Maar het spektakel is nog niet voorbij, het grote kluwen van tegen elkaar geankerde boten begint pas te ontwarren als de floating dansvloer wordt plat gelaten. Zeer interessant om dit allemaal te bekijken vanuit de rust van onze kuip. Genoeg te zien! Tegen 9uur is het weer rustig in Fuik baai, we liggen weer rustig op anker met 3 andere zeilboten die nog een nachtje blijven.

Opruimen

We worden wakker in een heel erg rustige baai, wat een contrast met gisteren. JM gaat op schatten jacht in het water. Hij is nieuwsgierig wat er allemaal in het water is gevallen tijdens het feestje van gisteren. Hij duikt op de plek waar alle motorboten op anker hebben gelegen. Een uurtje duiken levert een hele vuilzak afval op, lege bierflesjes, blikjes een berg plastieken bekertjes en flesdopjes maar ook een paar schatten.

Blijkbaar duiken mensen graag met hun zonnebril in het water, er liggen nu zowat 20 extra zonnebrillen aan boord waarvan zelfs een paar duurdere merken, een paar (!) oorbellen, armbandjes, een hoedje, een kleedje, een paar ankers en zelfs een volle fles cava en smirnoff ice.

Die fles cava maken we meteen diezelfde avond soldaat met Bart en Marian aan boord van de Maeva. Ze smaakt niet slecht.

We genieten nog een paar dagen van de rust in Fuik baai, de mooie zonsondergangen en de volle maan die opkomt achter de heuvel.

Ik profiteer van het aangename heldere water en poets nog eens een keer de onderkant van de boot.

Suppen langs de rand van het strand is erg mooi, het zit vol met scholen kleine visjes en jonge barracuda’s. Ik ben zelfs getuige van de succesvolle jacht van een barracuda, die even later een vis die half zo groot is als hijzelf naar binnenspeelt. De verhouding is toch een beetje zoek want hij heeft wel wat moeite om de vis door te slikken. Ik zie schildpadden in alle maten en amuseer me samen met SY Maeva die hun hond Dushi al zwemmend uitlaten. Hij vind het heerlijk om in het water te zijn en wacht vol spanning tot je zijn tennisballetje weggooit zodat hij het al zwemmend kan gaan halen. Het water is heerlijk warm en aangenaam om er een babbeltje te doen.

Na 3 dagen rust is het tijd om terug te keren naar het Spaanse Water.

Dinghy drift

Op het Spaanse Water is het weer tijd voor wat meer sociale activiteiten. Naast de vele duikjes die we doen samen met andere zeilers organiseren we ook een dinghy drift. We kiezen een startpunt aan de andere kant van het Spaanse Water. Het doel is om een aantal dinghy’s aan elkaar vast te maken en dan al babbelend gewoon te driften naar waar de wind ons blaast, we hopen natuurlijk uit te komen op de ankerplaats. Elke dinghy kan komen en gaan wanneer hij er zin in heeft. We varen richting Seru Boca marina en gooien ons ankertje uit om te wachten op de andere rubberbootjes. Er zijn veel bekende gezichten, SY Heron, SY Maeva, SY True Blue, SY Divelander, SY Shangri-La maar ook heel wat nieuwe dinghy’s die we (nog) niet kennen. In het totaal binden we 14 dinghy’s aan elkaar tot 1 groot drijvend vlot. Iedereen heeft lampjes bij, zodat we ons groot floating eiland kunnen verlichten voor mogelijk passerende boten. Het wordt een hele kerstboom met discolampjes, flikkerlichtjes en opblaasbare kuiplichtjes, we hebben een grote draagbare muziekbox voor een echt feestje. Eduard van Divelander heeft een electro motor op zijn dinghy en hij stuurt het hele “eiland” af en toe een beetje bij, anders zouden we tegen de steiger van één of andere chique villa eindigen.

We babbelen met iedereen waarvoor we soms in een andere dinghy moeten klauteren, er wordt menig pintje gedronken en er gaan zelfs hapjes rond van dinghy naar dinghy. Naarmate we dichter bij het ankerveld komen, wordt het feestje luidruchtiger. We zetten zelfs wat beperkte danspasjes in onze bootjes, het is super gezellig er is slechts 1 probleem, zeker voor de vrouwen…. er is geen toilet in de buurt. Er is reeds iemand in het water gesprongen om te plassen maar de meeste vrouwen zijn dat niet van plan, we zijn ondertussen al 2uur aan het drijven dus dat begint dringend te worden. Eduard loodst het hele drijvende eiland richting de grote catamaran van Erwin, SY Shangri-La. Hij biedt aan om zijn catamaran als toilet-stop gebruiken! Alle vrouwen happy! De mannen plassen in het water maar een plaspoging van de Challenger op een wankele heel erg kleine dinghy eindigt met 2 personen in het water. Het hek is nu van de dam, en er beginnen zelfs meerdere mensen te zwemmen. Ondertussen zijn we aan ankerveld A aangekomen en ons drijvend eiland is al serieus gekrompen omdat er al een aantal dinghy’s naar huis zijn gekeerd. Na 3uur driften is het ook tijd om ons bed op te zoeken, we nemen afscheid en maken ons los van het eiland.

Wat een leuke avond, dit willen we nog wel eens een keertje doen!

Misschien ook nog het vermelden waard:

Leander kreeg een professionele knipbeurt aan boord van kapster Kim (SY Heron)

We leerden een paar woordjes Deens van vrienden Martin en Amalie die onderweg zijn met hun 2 kids en catamaran Elsa. Nog een dikke merci aan Martin die elke dag van het zomerkamp Leander heeft opgehaald en teruggebracht. Svend (8) en Sonja (6) vonden het zomerkamp ook zeer leuk ondanks het feit dat ze geen Engels of Nederlands spreken enkel Deens, maar dat is duidelijk geen probleem voor deze jonge kinderen, het feit dat ze Leander kenden gaf hun vertrouwen alhoewel Leander uiteraard ook geen letter Deens spreekt. En op het einde van het zomerkamp konden we al heel wat beter communiceren met Svend!

Alexis is nog een weekje op bezoek geweest en heeft mogen proeven van een eerste salsa les!