Feesten aan boord

(door Karen) Positie: Port Leucate – Frankrijk

31 december 2020

Kerst aan boord, de eerste keer!

We worden zowaar wakker met een echt kerstconcert! De tramontane wind waait weer en dan hoor je het concert van de wind door alle masten in de jachthaven. We meten windvlagen tot wel 50 knopen. Op die momenten snokt de boot hard aan de krakende landvasten. Het is dan ook zaak om alles aan dek goed te bevestigen en alle vallen van de mast weg te spannen anders word je binnen gek van het geluid.

Maar dat laten we niet aan ons hart komen, het is kerstmis! We waaien uit (en bijna weg) op het strand en beginnen al vroeg aan de apéro. Op zijn Frans met kaas en wijn! De wind gaat de komende uren nog niet afnemen maar na het diner maken we het gezellig in de kajuit en spelen op vraag van Leander de hele avond monopoly. Jean-Marc en ikzelf moeten het zelfs afleggen tegen Leander.

Hij wint met de duurste straten in zijn bezit!

Tweede kerstdag vieren we met een uitstapje naar Carcassonne, een uurtje rijden van bij ons. Ook in Carcassonne waait het hard. De wind vanuit de Pyreneeën maakt het ijzig koud. De normaal door toeristen overspoelde stad ligt er nu verlaten bij. We doorkruisen de prachtige oude stad, met kleine steegjes en mooie vergezichten. Maar ze voelt in deze Covid tijden heel erg ongezellig aan. In normale tijden vind je hier zelfs in de winter, terrasjes of restaurants waar je gezellig kan opwarmen.

Nu zijn alle pleinen pijnlijk leeg, nergens is iets open om te kunnen opwarmen bij een warme choco of thee. Een paar dappere souvenirshops hebben toch de deuren geopend en we vinden zelfs 1 kebabzaak waar iedereen aanschuift voor een hapje of een drankje. We verkennen elk steegje van de stad en wandelen een heel stuk langs de stadswallen, genietend van de besneeuwde bergtoppen in de verte. Maar het is veel te koud dus we wandelen terug naar de auto en zoeken een winkelcentrum op om onszelf op te warmen en tegelijk nog wat spulletjes voor de boot te halen.

De volgende dagen zwakt de wind gelukkig weer af en is er volop tijd voor:

De generator: ondertussen zitten we al aan deel 4 van het hoofdstuk generator en wilt het ding nog altijd niet “bollen”. Jean-Marc heeft al tientallen foto’s en vragen naar de andere kant van de wereld gestuurd, goede raad van bompa Jakker (in Nieuw Caledonië) en mijn broer, Bert (in Bonaire) in de vorm van ellenlange whatsapp berichtjes met dingen om uit te testen. Maar we komen niet dichter bij de oplossing. Alles wijst op een luchtlek maar we kunnen het maar niet vinden. Ondertussen heeft Jean-Marc de generator half gedemonteerd en terug in elkaar gezet maar we blijven verder zoeken. Conclusie na het uitvoeren van nog een aantal “test tips” van zijn broer Jean-Marie is dat het probleem moet zitten in de zoutwaterfilter…….en METEEN vind ik het lek in de vorm van een barst in de deksel! Wat seconden lijm en tape lossen het probleem dan ook erg snel op. En ja hoor, de generator blijft draaien, joepie! Eindelijk!

Landvasten: Zoals ik al schreef, is Port Leucate een echt windgat. In de winter blaast de Tramontane, bijna wekelijks, stevig vanuit de bergen. Zorgen dat je boot goed vastligt is dus een must. Bij een controle van de landvasten (touwen waarmee de boot vast ligt) blijkt dat beide landvasten vooraan al serieuze schaviel beschadigingen vertonen met andere woorden: er zijn reeds 2 van de 6 strengen in het touw doorgeschuurd van het continue snokken van de boot. We leggen extra dikke landvasten die Jean-Marc reeds bijbestelde als beveiliging. De voorste touwen maken we nog eens dubbel vast. Ook achteraan doen we hetzelfde en leggen we ook schokdempers die de harde snokken opvangen. Stormklaar! Zo kunnen we met een gerust hart naar huis vertrekken.

Les Orgues: tussen de werkjes door maken we nog wat uitstapjes onder andere naar Les Orgues. Ik herinner me dit mooi natuurfenomeen van een reisje met mijn ouders in de tijd dat ik nog studeerde. Les Orgues doet denken aan de Amerikaanse Bryce Canyon maar dan in een mini uitvoering. Met mijn ouders wandelden we er gewoon binnen maar dat is 20 jaar later niet meer het geval. Je moet via een bezoekerscentrum passeren om inkom kaartjes te kopen. Alles is helaas gesloten door de strenge covid-regels die ook in Frankrijk van toepassing zijn. We proberen al wandelend toch een glimp van het verschijnsel op te vangen maar worden al snel teruggefloten door een toezichter met het dreigement dat we een boete riskeren van 135 euro pp. We keren dan maar op onze stappen terug en kunnen toch nog even genieten van zicht op Les Orgues vanuit een viewpoint langs de weg. We vinden een mooi alternatief in de vorm van een fikse wandeling inclusief klauteren over grote keien langs een onstuimige bergrivier die uitmondt in een stuwmeer dat toevallig op dit moment droogstaat en zorgt voor een spectaculair niet alledaags zicht.

In het water vallen: ik heb er al een paar verhalen over verteld bij de apero….”in het water vallen”. Als kind gebeurde dat toch wel een paar keer per seizoen, en dan heb ik het niet over bommeke doen in zwembroek en lekker warm water. Nee nee, meestal val je in het water op een koud moment in het seizoen en natuurlijk met dikke kleren aan. Je voelt het altijd aankomen maar dan is het te laat en kan je de foute stap of beweging al niet meer corrigeren. Dit was uiteraard ook de reden waarom we als kind ALTIJD (ja, echt ALTIJD) een dik vervelend, oranje zwemvest aan moesten van onze ouders! Meestal gebeurde het als je “aan het vissen” was met een groen schepnetje aan een lange bamboe stok en iets te ver naar voren leunde. Soms kon je zelf uit het water klauteren met de doorweekte kleren koud en plakkend tegen je huid maar af en toe moest papa mij of mijn broer uit het water vissen. Mijn broer heeft trouwens het spannendste verhaal op zijn palmares, hij viel ooit overboord terwijl we aan het zeilen waren en heeft even geduld moeten uitoefenen voordat hij gered werd. Straffe verhalen dus waar Leander een beetje mee lachte, tot het moment dat hij begon te “vissen” met een touwtje….. en ja hoor, een half uur later had ook hij zijn eerste “ik-ben-in-het-water-gevallen-ervaring” om verhalen over te vertellen. “L’histoire se répète”

Lijstjes maken: een activiteit waar we elke dag tijd aan spenderen. We hebben er verschillende: werkjes uit te voeren aan de boot, spullen bijkopen, zorgen voor reserve onderdelen, meebrengen van thuis, nog te uit te zoeken etc. Je boot klaarmaken om langere tijd op te leven, vraagt veel tijd. Er moeten extra zonnepanelen komen, we willen een extra scherm voor ons navigatie systeem, zeilen vervangen en nog zoveel meer. Gelukkig kunnen we rekenen op het topadvies van Jakker, zij leven al meer dan 10jaar op de boot en weten ondertussen alle “do’s and dont’s”. Ook Temanu’a geeft veel nuttige tips. Ik ben blij dat we daar op kunnen terugvallen, dat bespaart ons heel wat uitzoek tijd. De lijstjes gaan mee terug naar huis en worden voorlopig alleen maar langer.

En dan is het oude jaarsdag. Een fantastisch mooie, zonnige, windstille en warme dag (zeker 17°C!) helemaal niet wat je verwacht op de dag met de Tijdloze 100 gestreamd op de achtergrond.

We hebben op de valreep nog een afspraak met de lokale lasser om een beugel voor de extra zonnepanelen achteraan op de boot te maken, de hele boot wordt opgemeten, de bimini moet eraf en de zeereling wordt voor de helft gedemonteerd waarvoor alles uit de bakskisten (grote opbergruimtes onder de zitbanken in de kuip) moet. Want de bouten waarmee de zeereling bevestigd is, zitten natuurlijk op erg onbereikbare plaatsen achter de ruimtes van de bakskisten. Onze kuip is ineens omgetoverd tot een rommelige puinhoop. De lasser ontwerpt de beugel op basis van de bestaande zeereling buizen van de boot zodat alles mooi geïntegreerd wordt. Na dit werkske is het chill time in de kuip, het is echt aangenaam warm en we koesteren ons in het lekkere winterzonneke. Nog even goed genieten op de laatste dag van 2020.

Na het avondeten, wordt de disco bol uitgetest, inclusief muziek en een glas champagne. Leander en ik wagen ons zelfs aan een danspasje. De kajuit wordt omgetoverd tot een kleine discotheek! Temanu’a, we hebben wel geen DJ Sharky of mengpaneel maar onze installatie en playlist moet zeker niet onderdoen! Time to party!

We hadden al afgesproken dat we niet tot middernacht zouden opblijven. Vuurwerk afsteken mag niet, dus daarvoor hoeven we niet op te blijven en morgen op 1 januari rijden we al vroeg in de ochtend terug naar huis.

Als afsluiter van 2 weken aan boord maken we nog een laatste avond wandeling over het verlaten strand. Jean-Marc kan het toch niet laten om een vervallen vuurpijl uit onze collectie mee te nemen en de lucht in te schieten. Nu is echt iedereen tevreden en kruipen we in ons bed.

Bye bye 2020!

Op naar alles wat 2021 te bieden heeft!