Ellenlange lijstjes

Positie: Port Leucate

We zijn er al meer dan een half jaar mee bezig. We vinken een aantal zaken af maar er komen ook steeds meer to-do taken bij op onze lijst.

We werken er vol goede moed aan verder maar na bijna 3 weken alleen maar ganse dagen aan de boot werken, staat onze moraal op een erg laag pitje.

JM is aan het 2de hoofdstuk van het generator project gestart en loopt probleem na probleem tegen het lijf. Als het ene is opgelost duikt er steeds weer iets anders op.

JM vloekt, probeert dingen te herstellen, test opnieuw, dan is er weer iets anders mis…. Ik ben de bevallige assistente die allerlei tools mag aangeven. JM wringt zich in de meest onmogelijke posities om overal in de diepe bak waar de generator staat bij te kunnen. Ik hou mezelf heel low profile, durf niet te vragen of het lukt. Op de vraag of ik moet helpen, krijg ik zelfs meestal geen antwoord. Dus het enige dat rest is zwijgzaam tools aangeven die hij nodig heeft. Ondertussen duim ik uit alle macht voor vooruitgang in dit verhaal!

Na een paar dagen werken, nadenken, testen blijkt de warmtewisselaar verstopt te zijn. Er komt zo goed als geen koelwater uit de uitlaat en na een test van het debiet van de waterpomp zou dit een behoorlijke straal moeten zijn. De warmte wisselaar zit helemaal onderaan, er is bijna geen plaats om je hand te steken laat staan dat je dat ding kan demonteren. Er zit niks anders op dan de generator terug omhoog te hijsen. Deze keer weigert JM om gebruik te maken van de kraan op de werf, dus we bouwen zelf een soort van stelling op de achterkant van de boot met geleende houten blokken van de werf. Met een geleende takel slagen we erin de hele generator weer terug omhoog te hijsen aan onze stelling. We plaatsen er 2 dwarse balken onder zodat JM er gemakkelijk aan kan werken.

Hij maakt de warmtewisselaar helemaal proper, schuurt alles af en zet hem zelfs in een nieuw laklaagje. Ook de andere roestplekken op de generator worden aangepakt. We buigen ons in alle bochten om alle plekjes roest te behandelen met een speciaal product. En dan eindelijk na 7 dagen rommel en werkmaterialen in de kuip, grote houtblokken en niet te vergeten de generator in de kuip, laten we hem terug in het ruim zakken. JM sluit alles terug aan.

Het werkt!

Laten we hopen dat de generator voorlopig voldoende aandacht heeft gekregen. Voordeel van deze actie: ondertussen kent JM de generator vanbinnen en vanbuiten en dat zou ooit wel eens handig kunnen zijn.

Gelukkig zijn er de apero avonden met de SY Macajou en SY Ornella. Gezellige avonden met soms wat veel wijn of rum in de vorm van Ti-punch (de straffe Caribische variant van een caipirinha, gewoon puur rum, suiker en limoenen in een glas waardoor er nogal wat straffe verhalen worden verteld. Ons Frans wordt er alleen maar beter op, en ons humeur ook. We zitten allemaal een beetje in hetzelfde schuitje en iedereen heeft zijn eigen katten te geselen.  

Vol goede moed starten aan de nieuwe zeilen. Meteen lopen we tegen het eerste probleem aan. De genua past niet in de rail langswaar deze moet worden opgetrokken. Pure kracht of zeepsop? Het werkt helemaal niet.

De leverancier raadt ons aan om de pees in het zeil die 1 mm te dik is voor onze rail, te laten vervangen bij een lokale zeilen maker. Gelukkig heeft JM overal vriendjes gemaakt en via via krijgen we een zeilmaker te pakken die garandeert dat het zeil binnen de week zal klaar zijn. We kunnen nu toch niet vertrekken dus gaan akkoord en laten dan ook maar meteeen de werf de cracks in de polyester van ons dek repareren.

Ondertussen installeren we ons grootzeil, met de hulp van Thierry verbeteren we het systeem van de riffen en maken ons klaar om te vertrekken.

Het weer zit nog niet mee, met 20knopen wind tegen willen we onze reis liever niet starten dus we wachten nog een paar dagen op een mooi weatherwindow. In de tussentijd vul ik onze frigo bij met verse groenten, ruimen we de boot op en genieten we nog van het gezelschap van SV Ornella, we testen een nieuw restaurant uit, eten tapas in de beachbar en genieten van apero’s aan boord.

En daar leren we heel veel Franse woorden en uitdrukkingen mee bij.

De meest hilarische Franse uitdrukking.

De mannen in de jachthaven hebben het nogal vaak over “gratter mon cocque”. Daarmee bedoelen ze dat het tijd is om het onderwaterschip van de boot schoon te maken. Dat gebeurt meestal ergens in een baai op anker en dan met een borstel en op snorkel schuur je alle mosselen en andere aangroei van je romp. Op zich niks mis mee, dat doet iedereen maar mijn engels komt daar om de hoek kijken en ik moet altijd stiekem lachen als de mannen het over hun “cocque’” hebben.

Een leuk weetje

Wat mis ik het meest van thuis (tot nu toe)?

Wel, een gewone frigo met een deur die je opentrekt zodat je meteen een volledig overzicht hebt van de hele inhoud. Onze frigo aan boord is 1 grote diepe bak, er gaat erg veel in maar wil je er iets uitnemen moet je meerstal eerst de helft eerst uitladen alvorens je bij je doel geraakt. Daarna moet je natuurlijk ook weer alles terug inladen op exact dezelfde manier als je de klep nog dicht wil krijgen. Dus als je een maaltijd begint te koken, moet je eerst goed nadenken wat je nodig hebt, wil je niet de frigo 5 keer uit- en inladen. Ik word er wel steeds beter in en ga op mijn achterste poten staan als JM dingen uit de frigo haalt.

Diepvriezer, idem dito.

Wat ik echt niet tof vind aan boord:

Werken aan de computer, administratie doen. Ondanks mijn inspanningen komt er veel te veel post in onze brievenbus terecht. Dat betekent altijd dingen doen, printen, scannen…..etc. De mindset aan boord is heel anders dan thuis, zodat dit nog moeilijker wordt om me hiervoor te motiveren.

Mijn bureau aan boord.

1 reactie