Bonaire! Altijd een beetje thuiskomen

Bonaire! Altijd een beetje thuiskomen

Positie: Mooringfield Kralendijk

Bonaire!

Het voelt altijd een beetje als thuiskomen. We zijn hier ondertussen al zo vaak geweest dat we alle goede en mindere restaurants kennen. We zijn hier verschillende keren aan boord van Jakker (mijn ouders) geweest, 2 jaar geleden bezochten we Temanu’a (mijn broer en zijn gezin) hier. We kennen onze weg hier overal. Normaal gezien komen we per vliegtuig aan en valt de hitte heel erg zwaar van zodra je uit het vliegtuig stapt.

Deze keer doen we het stapsgewijs en komen we vanuit zee. We zijn reeds gewoon aan 28 graden, dat deert ons niet meer maar hier in Bonaire doen ze er nog 2 of 3 graden extra bij en dat voel je toch. Een beetje loom en toch helemaal “gejetlagged” door de zware nacht met slechts een paar uurtjes slaap stappen we in onze dinghy richting douane kantoor. Nergens zo simpel om in te klaren als hier, je meert de dinghy letterlijk af langs het douane en immigratie kantoor.

Boeiendans

Hoe zit dat nu eigenlijk met die boeien in Bonaire?

Reeds 2 jaar geleden tijdens COVID times was het al een ellende. Schoonzus Stefanie had haar handen vol in het “managen” en “organiseren” van boeien voor bevriende boten en dat terwijl Temanu’a in de duurdere haven lag. Ook wij organiseren ons, via een andere boot hebben we vernomen dat er een boei vrij is voor 5 dagen, daarna komt die boot terug vanuit Curaçao. We nemen de boei en zien dan wel weer.

De jachthaven int het geld van de boeien maar er bestaat geen reservering systeem. “First come, first serve” is wat je te horen krijgt. Als je een dag de zee op gaat mag je de boei “bezet houden” door er je dinghy of een stootwil aan te binden. Als alle boeien bezet zijn, kan je in de veel duurdere marina liggen met je boot, dat wil je hier liever vermijden. Het leven aan een boei is veel mooier.

Alle boeien zijn bezet, regelmatig komt er wel een boei vrij maar de meeste Nederlandse en Amerikaanse boten blijven hier langere tijd, zij mogen een half jaar verblijven in Bonaire. Wij, Belgen, slechts 90dagen. Het is dus zaak om te weten te komen welke boot wanneer vertrekt en dan als eerste te bedelen om die boei, die hopelijk nog niet eerder beloofd is aan vrienden.

Wij wilden in de tussentijd zowiezo naar Curaçao dus we beslissen om reeds na 4 dagen richting Curaçao te vertrekken. Als we terugkomen moeten we toch weer opnieuw het “boeien” spelletje spelen.

Maar niet nadat we even ten volle van het gevoel van thuiskomen profiteren. We spreken meteen de eerste avond af in Karel’s bar met Nederlandse vrienden die toevallig op vakantie zijn in Bonaire. Een bucket (emmer met 6 pintjes zodat je korting krijgt) en bitterballen is de standaard. En ja hoor, het zijn de échte Nederlandse bitterballen met mosterd! Hmmm, dit smaakt toch wel heel erg goed!

Na de apéro gaan we nog even langs bij de open BBQ die een andere bar organiseert voor de zeilers. We hebben geen vlees meer aan boord maar behulpzaam als zeilers meestal zijn, krijgen we meteen een braadworst met groeten aangeboden van een Amerikaans koppel. Ook dit smaakt heel erg goed! Iedereen babbelt met iedereen en we leren SY Sylvia kennen, Vlamingen die vorig jaar vanuit Nieuwpoort vertrokken zijn met hun kinderen van 8 en 10. Het klikt meteen en we babbelen over onze ervaringen. Het is een gezellige eerste avond in Bonaire en we liggen uiteindelijk veel later in ons bed dan we deze ochtend na de slechte nacht gepland hadden.

De volgende avond lopen we ook nog Pierre tegen het lijf, een Belgische duikinstructeur die zowat 10 jaar geleden zijn opleiding bij ons in België heeft gedaan. Hij woont al 7 jaar in Bonaire en ik ben helemaal gechoqueerd dat hij echt Nederlands babbelt. Hij is notabene Franstalig!!

Even tussendoor duiken we natuurlijk ook nog met ons tweetjes onder in het helderblauwe warme water van Bonaire. We varen met de dinghy naar een duikplaats op Klein Bonaire niet ver van het mooringveld (plek waar alle boeien liggen voor de zeiljachten), we zien het zelfs zitten om met de dinghy helemaal naar de duikplaats Jeff Davis te varen, een 4tal mijl richting het Noorden. De voorbije week werd daar in de buurt namelijk een walvishaai gespot op verschillende duikplaatsen dus we willen toch ook even ons geluk proberen. We slagen slechts voor 50 % in onze opzet. Er zwemt een grote verpleegsterhaai voorbij. Die haai hebben we gespot maar de walvis ontbreekt.

Het is een mooie duik met verschillende dikke baracuda’s die vanuit het niets opeens langs je hangen en je boos aankijken, een mega grote groene vrij zwemmende murene en natuurlijk genieten we van het mooie gezonde koraal rif dat je overal in Bonaire terugvindt.

We pikken nog even een apéro mee op de Vlaamse Sylvia en na dit blitsbezoek, klaren we in de ochtend terug uit en zeilen richting Curaçao. We will be back very soon!