Boeiendans

Boeiendans

“Reverse”, een vies woord in de zeilers community maar oh zo belangrijk om hiervan op de hoogte te zijn.

We liggen momenteel in het turkooisblauwe zwembadwater van Bonaire aan een boei, duiken dagelijks met onze gasten vanaf de boot op het visrijke en kleurrijke rif dat zich gewoonweg onder de boot bevindt of als we wat anders willen varen we naar de typische geel gekleurde boeien die alle duiksites aanduiden, pikken er zo eentje op, springen van Blowing Bubbles af en duiken op de mooiste koraalriffen van de Carieb.

Papa-dochter moment

Dat klinkt als vakantie en dat is immers ook het doel van onze gasten aan boord! Genieten van het stralend zonnige weer en duiken in het prachtige heldere en aangenaam warme water om al dat moois onder water te bekijken!

Helaas is het niet alleen rozengeur en maneschijn.

Als zeiler ben je je altijd erg bewust van het weer. Hoge windveren, schapenwolkjes of weerlicht in de verte hou je in de gaten en elke positiewijziging van de boot aan de boei noteer je in je hoofd. Ik start traditie getrouw de dag met het controleren van windy en predictwind, weerapps die ons op de hoogte houden van wind, golfhoogte en onweer en ook van die vieze wind reversals waarover ik het al had. Letterlijk vertaald betekent het woord “omgekeerd” en dat is exact wat we niet willen. Hier in Bonaire maar ook op zoveel andere ankerplekken overheerst er 90% van de tijd een bepaalde wind waarvoor je beschut bent. Omgekeerd (reversed) willen we dit echt niet hebben, dan waait de wind recht uit zee de baai in wat gegarandeerd gepaard gaat met golven en deining recht naar die plek waar je op anker ligt, aan lager wal dus.
Zoals het spreekwoord al doet vermoeden is aan lagerwal geraken geen goed idee… met een boot wilt dit zeggen dat je geen tijd hebt om te reageren als er iets mis gaat voordat je boot op de kant gegooid wordt door wind en golven…

Normaal is Bonaire gekend voor zijn paar uur durende wind reversals onder invloed van een onweer dat passeert. Maar dit jaar is het weer helemaal de weg kwijt. We hebben ondertussen al te maken met de 5de wind reversal op de bijna 4 weken dat we terug in Bonaire zijn. De eerste keer hadden we een plekje in de marina gereserveerd. Erg comfortabel om toe te kijken hoe alle duikbedrijven hun grote boten in de haven parkeren, van de stress op het mooring field waar alle jachten aan boeien liggen, krijgen we niet veel mee, we zien een aantal boten ’s avonds laat nog binnenvaren, ze worden dan nog ergens tussengeduwd of als 6de in de rij tegen andere boten aan gelegd.

We drinken nog een Amstel Bright en vragen ons af hoe erg het wordt. Uiteindelijk valt het mee, een paar uurtjes 30 knopen wind uit het zuiden en wat tropische plensbuien. We voelen de deining tot in de haven maar we genieten van een verkwikkende nachtrust.

Na 4 dagen marina, komt er een boei vrij op het mooring field en we verhuizen naar de boei. Dit is niet alleen goedkoper dan een plek in de marina maar aan een boei lig je in het turkooisblauwe water, juist boven het koraalrif waar naar hartenlust gedoken kan worden. Bovendien is het veel frisser omdat er altijd wel een windje door de boot heen blaast en op die manier ook zorgt voor veel minder muggen aan boord. We genieten van deze herwonnen vrijheid. Verwelkomen Bart, Ann en Joske aan boord en duiken de sterren van de hemel.


Maar we mogen niet vergeten dat het we nog in orkaan seizoen zitten, je aandacht voor het weer mag niet verslappen.

Een week geleden hoorde ik ’s nachts een onweer aankomen, slapen doe je dan niet meer maar je ligt te wachten op wat er gaat gebeuren. Eerst draaide de boot met de achtersteven naar de kant, het begon harder te waaien en toen was de regen (met bakken) en onweer daar, de boot begon een beetje te schommelen. In geen tijd bouwden de golven zich op door de aanhoudende wind over grote afstand en opeens lag Blowing Bubbles van oor tot oor te rollen, de golven beukten tegen de kade in het anders zo rustige snorkelwater . Natuurlijk viel er vanalles om want hier waren we niet op voorbereid, alle duikflessen die we de avond ervoor nochtans hadden vastgezet met spanbanden lagen in de kuip verspreid…. Toen JM dat zag was de beslissing snel gemaakt: “Kom we zijn weg!”

De wind was ondertussen wat geminderd maar die golven blijven nog uren naklotsen. Touwen los en op motor zochten we de beschutting op van Klein Bonaire, het eiland dat voor Bonaire ligt. Er liggen zelfs boeien aan Klein Bonaire waar je gebruik van mag maken om te duiken. Overnachten is niet toegestaan aangezien Klein Bonaire deel uitmaakt van het Marine Park, maar in geval van uitzonderlijk weer, lees reverse en golven op het normale mooring field, mogen zeiljachten hier ook ’s nachts gebruik van maken! We zetten dan ook koers naar 1 van deze boeien. We hebben reeds eerder aan al deze boeien gedoken al dan niet met Blowing Bubbles dus we kennen het hier wel. Hier werd het water snel rustig. Bovendien is het voordeel van deze boeien dat ze erg mooie duikplaatsen markeren en dat horen we graag, zeker met gasten aan boord die liefst een paar duikjes per dag maken. Al duikend wachten we terug rustig weer af en keren in de avond terug naar onze boei.

Het is al snel tijd om Bart, Ann en Joske uit te wuiven. Maar er is niet veel tijd om uit te rusten, in de ochtend ben ik een paar uren zoet om de boot weer tip top in orde te brengen en verwelkomen we Steven en Tessie aan boord. Zij brengen regen met zich mee, veel regen. We drinken koffie en babbelen uren bij in de salon, binnen in de boot. Het tropische vochtige sfeertje moeten we er helaas bijnemen alsook de vervelende muggen en kleine no-see-ums die met deze vochtigheid heel erg aggressief zijn geworden.

In de late namiddag klaart het een beetje op en we doen een check duik op het rif aan de boot. Het wordt een duik met slecht zicht, al het bruine regenwater vloeit in zee en zorgt ervoor dat het anders zo mooie turkoois water er heel erg bruin (en Belgisch) uitziet.

Maar ook deze week houdt het weer geen rekening met ons. Op vrijdagochtend worden we om 4u ’s morgens wakker omdat we bijna uit ons bed rollen. We zijn geleerd, de duikflessen staan veilig weggeborgen op hun “zeilplekjes” maar na een half uur neemt JM opnieuw de beslissing, we zijn hier weg. We maken de boot klaar, nemen lampen, starten de motor en ik gooi de touwen los. We varen in het donker weg in een stevige bries en nog steeds opbouwende golven die zelfs breken op de plek waar alle jachten aan boeien liggen. Na een halve mijl varen, komen we in de beschutting van Klein Bonaire en wordt het aangenamer aan boord. Nu die boei van Klein Bonaire nog vinden in het donker. Gelukkig zijn we er al een aantal keren geweest en toont onze navionics plotter de exacte locatie van de boei van de eerdere keren dat we hier hebben gelegen.

We varen er recht op af en met aanwijzingen via onze headsets (wat ben ik blij dat we investeerden in headsets met communicatiesysteem zodat we niet moeten roepen op elkaar!) aan JM kan ik het touw van de boei oppikken, ons landvast door de lus trekken en we liggen vast, aan hoger wal en veel rustiger dan aan onze andere boei.

Hier zitten we de reverse en het slechte weer uit, met de verrekijker zien we de ene na het andere jacht vertrekken, al snel zijn alle beschutte boeien van Klein Bonaire bezet en dobberen een aantal jachten rond in de beschutting van het eiland en wachten op beter weer.

Aan de gesloten Karel’s bar en het Nautico dock zien we de golven meters hoog opspatten! Je wandelt nu best niet op de boulevard naar het centrum van Kralendijk, we zijn blij dat we zo snel hebben gereageerd en nu rustig liggen.

De wind blijft uit de foute hoek waaien, we blijven dan ook 3 dagen en 2 nachten aan deze beschutte boei liggen, duiken in de buurt, zitten in de salon als er weer eens een plensbui passeert en we wachten op de wind om weer uit de normale hoek te waaien zodat we kunnen terugkeren naar onze boei. Dat kan op zondagnamiddag, net voor de terugvlucht van Steven en Tessie. Het is windstil en we genieten nog van een rondje op de SUP, wat zwemmen en gewoon chillen aan boord. Na een vroeg maar erg lekker en gezellig diner bij Sebastians wuiven we onze gasten weer uit.

Ondanks het weer was het heel erg gezellig en slaagden we erin om alle must-do’s af te vinken, een duikje op de Hilma Hooker, een zeepaardje, een frogfish, een driftduik op Klein Bonaire, een bezoekje aan de grotten en de hamburgeravond bij Breeze ‘n Bites.

Tot de volgende keer!

1 reactie

  1. Wat een spannende avonturen weer. Ook wel jammer van het winderige en regenweer. Mooi geschreven . Wanneer komt je boek uit ?
    Genieten maar en wees voorzichtig