Werken geblazen

(door Karen) Positie: Port Leucate

28 januari 2021

We kunnen niet wachten om terug richting het Zuiden te rijden en dat doen we dan ook ongeveer 3 weken nadat we terug thuis zijn.

We vertrekken imens vroeg, rijden de hele dag door hevige regenbuien en komen net voor de “couvre feu” van 18u aan bij de Lidl in Port Leucate. Even snel bevoorraden en dan blijven we met alle plezier tot morgenvroeg 6u aan boord.

Geen vakantie of feesten om te vieren deze keer. Nee, we komen om te werken en werken aan boord voor te bereiden.

Bij aankomst blijkt er meteen een probleem te zijn met de electriciteitsaansluiting van de walstroom dat Jean-Marc niet opgelost krijgt. Om de kou te breken zetten we de generator dan maar een uurtje aan. Die wilt deze keer wel meewerken en levert ook elektriciteit en laadt de accu’s op. Dat andere is een probleem voor later.

Tussen de werkjes door genieten we wel elke dag van onze fikse wandeling langs het strand, we komen ons hier ook niet afbeulen hé!

FRANSE TERMEN

We beginnen de week met een ronde langs de jachting winkels rond de haven. We zijn op zoek naar heel wat materialen, van een nieuw anker met ankerketting tot een spiboom. Maar wat zijn daar in godsnaam de juiste Franse benamingen voor? Met Engels moet je hier niet afkomen. L’ancre et le chaîne d’ancrage lukt nog maar voor de rest wagen we ons aan zeer uitgebreide omschrijvingen met als resultaat de term die triomfantelijk door de persoon tegenover ons wordt geroepen. Zo leren we dat LE GUINDEAU de ankerwinch is, GOUVERNAILLE is het roer en niet tango maar TANGON (spiboom) is de term die de prijs wint van meest raar Frans woord. We oefenen ze een aantal keer maar ik weet zeker dat we ze nooit meer zullen vergeten. Na onze ronde is de namiddag om en zijn wij helemaal gaar van ons te concentreren op al het Frans.

VERNISSEN

De kajuit van een zeiljacht is altijd gezellig en dat komt vooral door al het aanwezige teakhout. Maar hout heeft op regelmatige basis aandacht nodig in de vorm van vernis. Dat is bij Blowing Bubbles niet anders en helaas is daar al te lang mee gewacht. Vooral de treden van de trap aan de ingang hebben erg afgezien van iedereen die binnenkomt en buitengaat, al dan niet met schoenen aan. Dat is één van de redenen waarom je meestal op je sokken of blote voeten rondloopt in een boot.

Onze trap is ook heel erg toe aan een nieuwe laag vernis maar vooraleer je met het leuke schilderwerk kan beginnen moet er geschuurd worden. Ik begin er vol goede moed aan. Jean-Marc laat me doen.  Hij heeft er geen ervaring mee maar ziet dat ik goed bezig ben. De verschillende lagen oude vernis van de trap afschuren duurt natuurlijk veel langer dan verwacht en als ik kan beginnen schilderen is het einde van de middag al in zicht. Tussen elke vernislaag is 24u droogtijd nodig en ik kan per keer maar 2 van de 4 tredes schilderen omdat we anders niet meer buiten geraken. 4 dagen later zien de tredes er weer picobello uit…..over de rest van het interieur ga ik nog eens heel goed nadenken voordat ik begin te schuren.

DE ZEILEN

We hebben al even geleden beslist dat we nieuwe zeilen willen. Het grootzeil heeft zijn beste tijd gehad en onze rolfok heeft geen beschermende UV band op het einde waardoor een deel van het zeil, ook in opgerolde positie, altijd invloed heeft van ongenadig UV licht waardoor je zeil niet zo lang zal leven. Dat kan beter én zo hebben we ook meteen een tweede set zeilen moest het ooit mis gaan. Mijn broer en ouders raden ons een bedrijf in Nederland aan maar dat wil dus zeggen dat we de zeilen zelf moeten opmeten zodat ze op maat gemaakt kunnen worden. We laten ons leiden door een PDF file met een tekening van alle maten die nodig zijn. De rolfok moet daarvoor uitgerold worden. Klein detail, van zodra je een zeil uitrolt, wil je boot beginnen te zeilen, of die nu in de haven ligt of niet. Dus om veel gedoe te vermijden, moet het liefst windstil zijn. Dat is in Port Leucate niet simpel want hier waait het bijna altijd. We hebben geluk, de voorspelling geeft 1 windstille dag die we dan ook reserveren voor het opmeten van de zeilen. Die dag blijkt windstil toch niet zo windstil maar goed we beginnen eraan en we maken meteen een fout waar we de hele middag plezier van hebben.

We halen de val van het grootzeil af en hangen dat aan de 20m lange lintmeter. Ik trek deze met veel enthousiasme omhoog totdat ongeveer 2m onder de top van de mast het hele ding blokkeert omdat de lintmeter door de wind zichzelf verschillende keren heeft rondgedraaid. Resultaat: het gaat geen kant meer op, omhoog lukt niet en omlaag ook niet, JM durft niet te hard aan de geleende lintmeter trekken want er zit veel kracht op. Hoog in de mast staat er veel meer wind dan voorspeld en dan dat wij dachten….

Dus er zit niks anders op dan het bootmansstoeltje uit te halen en JM de mast in te trekken. De wind hindert ook hem en duwt hem telkens de foute kan op maar bij een tweede poging slaagt hij erin de val inclusief lintmeter mee naar beneden te nemen.

Nieuwe poging want we hebben nog steeds geen afmeting van de hoogte van het zeil. Deze keer hebben we ons lesje geleerd en knopen we een lang touw vast aan de val en de lintmeter zodat we ten allen tijde het hele ding terug naar beneden kunnen trekken.

De tweede poging lukt zonder enige moeite. Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen dus ook bij de rolfok gaan we op dezelfde manier te werk. Ondertussen is de wind volledig gaan liggen en is het geen enkel probleem de fok uit te rollen en op te meten. Nu nog alles doorsturen en dan wachten op de nieuwe zeilen!

HANDDOEKEN OF GEREEDSCHAP?

Opbergvakken in de bildges

Het lijkt niet zo maar op een boot is er erg veel opbergruimte. Overal onderin (vloerplaten) en achterin (zetels) zijn er opbergvakken. Op dit moment is alles nog vrij leeg en moeten we beslissen welke spullen op welke plek zullen komen. JM wint en krijgt het beste en grootste vak dat hij opvult met zijn gereedschap, werkmateriaal en onderdelen.

Elk bezoekje aan boord heeft ondertussen aangetoond dat gereedschap dikwijls nodig is en dan wil je het niet te ver weg hebben zitten. Eten, beddegoed en handdoeken steek ik weg op moeilijker bereikbare plekjes, die hopelijk droog blijven.

Onder de vloer is er veel plaats maar moet je ook rekening houden met mogelijk wateroverlast. Als er ergens een lek is of water geknoeid wordt aan boord, loopt dat naar het laagste punt in de boot, de bilges (onder de vloerplaten) waar je dan liefst niet teveel spullen wilt hebben liggen die niet tegen water kunnen. Onze oplossing is zoveel mogelijk alles opvullen met plastic bakken van de Ikea zodat eventueel water geen probleem vormt.

BROODJE GEBAKKEN

Hier in Port Leucate hebben we de luxe om dagelijks een vers Frans broodje aan te snijden.  Op zee bestaat die luxe helaas niet en moet je zelf voor brood zorgen. De in plastic voorverpakte hotel boterhammen vind ik maar niks dus met het recept van “oma Jakker” in aanslag waag ik me aan mijn eerste zelfgebakken brood. Zonder broodbakmachine train ik mijn armspieren met het kneden van het deeg. Eerst is het deeg te droog, daarna weer te vochtig maar ik slaag er uiteindelijk in om een deftig uitziend broodje in de oven te schuiven. De geur die stilaan in de boot komt hangen, is erg hoopgevend en een klein uurtje later is mijn broodje gebakken. Het valt heel erg in de smaak en is veel te snel tot en met de laatste kruimel op.

Test geslaagd!

Een broodje bakken op zee moet lukken!

Na een korte week met veel nuttige tijdsbesteding aan boord keren we na een laatste inspectie aan boord weer terug naar België om verder te werken aan onze lijstjes. Maar niet zonder een laatste wandeling naar onze favoriete toren.

7 reacties

  1. tjonge wat een werk: trapjes schuren….ik voel de vermoeidheid al…..

  2. mooie Paasdagen voor jullie allemaal!!! hopelijk hebben jullie warmer weer dan wij hier….vanaf morgen héle echte “aprilse grillen”…..

  3. Wauw Karen, echt wel living the dream! Geweldig, lijkt me zalig, houd ik in mijn achterhoofd om met mijn gezin es te doen, aan boord gaan met jullie! Succes alvast!

  4. Heel toffe website
    Leuk dit allemaal te lezen
    Benieuwd naar het vervolg