Vulkanen, veel wind en fijne duiken

Route: Arrecife – Puerto Calero – Playa Blanca

Positie: Marina Rubicon, Playa Blanca


We bekomen een aantal dagen van ons groot avontuur op zee en dat doet ons goed. Wakker worden zonder wekker, terrasjes doen, mensen kijken, aperitiefjes drinken, de voorraden aan boord aanvullen en repareren wat er weer kapot is gegaan.

We vinden zonder probleem dezelfde bilgepomp, de onze heeft de oversteek helaas niet overleefd. Deze pomp is geïnstalleerd in het diepste punt van de boot waar al het water zich verzamelt als er ergens een lek is. Op die manier kan het water dat hier niet thuishoort overboord gepompt worden om te voorkomen dat de boot zinkt. De bilgepomp wil je dus heel graag werkend zien als het echt misloopt. JM installeert de nieuwe, alles werkt zoals het hoort als we de test doen.

We willen graag een auto huren om het eiland te verkennen maar ontdekken al snel dat er een groot probleem is met huurauto’s op het eiland. Door de corona toestanden en het toerisme dat vorig jaar bijna nihil was, zijn er veel auto’s verkocht of uit verzekering genomen. Nu het toerisme terug wat aantrekt, is het heel heel erg moeilijk om aan een huurauto te geraken. Onze buren in de jachthaven in Arrecife betaalden zelfs 150 euro per dag voor een klein autootje maar JM steekt zijn voelsprieten uit en slaagt er zo toch in om er eentje te huren aan een acceptabele prijs en kan meteen onze crew met de auto afhalen op de luchthaven.

Het is een blij weerzien met onze Leander, zoon van Jean-Marc. Hij blijft de rest van de zomervakantie aan boord. Samen met hem reizen ook Bart, Jozefien en Charlotte. Ze willen het eiland liefst zoveel mogelijk onderwater verkennen maar helaas beslissen de weergoden er anders over. De eerste 2 dagen is er heel erg veel wind (35-40knopen) zodat we op zee niet veel kunnen doen. Gelukkig hebben we ons autootje waarmee we Lanzarote onveilig maken.

Het vulkanische Lanzarote verrast ons allemaal heel erg tijdens een tour over het eiland. We bewonderen de erosie sculpturen in de buurt van een vulkaan die gevormd werden door de wind, eten heerlijke tapas tijdens de lunch in het meest Noordelijke dorp van het eiland (Orzola), halen onze truien boven op de Mirador del Rio die jammer genoeg volledig in mist gehuld is waardoor we het uitzicht op het naburige eiland, La Graciosa missen en we verbazen ons over de methode van tuinbouw in Lanzarote.

De methode om gewassen te kweken op de hellingen van de vulkanen is erg speciaal en uniek in de wereld. Op de hellingen werden rond kuilen in de grond honderden hoefijzervormige muurtjes gebouwd van lava stenen die volgens ons gewoon van de grond worden opgeraapt. Op die manier heeft elke wijnstok zijn eigen beschutting tegen de veel voorkomende en meestal erg harde wind. Bovendien zorgen de honderden kleine lavasteentjes in de kuilen voor het nodige vocht, ze houden de dauw vast waardoor de wijngaard kan groeien. Het is erg mooi om deze bouwsels te zien zo ver je kan kijken, maar wat een werk om op deze manier een wijngaard samen te stellen!

Natuurlijk willen we deze wijn proeven. De meeste restaurants serveren de lokale wijn van de Malvasia druif, dus die testen we uit. De wijn is erg lekker en fruitig. We zijn meteen fan dus de komende dagen testen we zowel de witte wijn als de rosé uit. En ze vallen erg in de smaak.

Net voor sluitingstijd bezoeken we Cueva de los Verdes, een ondergronds “lava-tunnel-stelsel” dat opengesteld werd voor toerisme. We verzamelen voor de ingang en wachten tot de lokale gids de “go” geeft. Met een lange smalle uitgehakte trap dalen we af in de lava tunnel. Af en toe is het plafond 20m boven ons hoofd,  af en toe moeten we ons bukken of ons hoofd intrekken om tussen de lava structuren door te stappen. Het is een indrukwekkend mooie wandeling in het donker. We krijgen een goed beeld van de verschillende lava structuren en de verschillende gesteentes, er hangt een aangenaam frisse temperatuur in de tunnel.

We krijgen uitleg in erg mooi “Spanglish” waardoor de helft van de geschiedenis de mist in gaat maar de essentie blijft hangen,  deze tunnels worden reeds lange tijd gebruikt, als schuilplaats voor piraten of als concert locatie met uitstekende akoestiek. Nu wordt het vooral bezocht door toeristen.

We worden zelfs ingewijd in het speciale geheim van de Cueva de los Verdes. Maar dat ga ik uiteraard niet verklappen, om dat te weten te komen mag je zelf op ontdekking gaan in Lanzarote.

Na 2 dagen erg harde wind en uitstapjes op het eiland, ziet de weersvoorspelling er iets beter uit en we beslissen naar de volgende haven te zeilen. Bij vertrek blijkt het toch nog steeds stevig te waaien, met de nodige stress geraken we toch weg van ons plekje aan lager wal.

Gelukkig kunnen we op zee voor de wind naar de volgende haven zeilen want de wind piekt toch af en toe naar 35 knopen. Met een, alweer, ingerolde genua zeilen we naar Puerto Calero met vrij hoge golven maar onze nieuwe crew houdt zich goed en Leander profiteert (overdreven veel) van de regel dat je mag eten wat je wil op zee. Zolang hij zich goed voelt, zijn wij content!

De jachthaven van Puerto Calero is erg goed beschut en langs onze ligplaats lijkt het wel een zwembad. Daar moeten we van profiteren, JM haalt de SUP (stand up paddle board) uit. Na een voorbeeld testrun van JM, probeert iedereen het “Suppen” uit. Bij de één lukt het al iets beter dan bij de ander maar we hebben allemaal een namiddag vol plezier op (en af en toe ook in) het water.

We sluiten de namiddag af met een aperitief in onze “Blowing Bubbles pool bar”.  Het blijkt erg leuk om op de SUP te zitten met de voeten in het water en ons zwemplatform als toog te gebruiken. Dit moeten we onthouden voor meer exotische locaties.

De volgende dag start het duikprogramma met een checkduik in de baai om de hoek. We testen alles, zowel de “Bubble”, de compressoren als het duikmateriaal wordt grondig getest en aangepast waar nodig.

Tussen Puerto Calero en Puerto del Carmen liggen een aantal duiklocaties die we gaan ontdekken. Op 1 duiklocatie liggen maar liefst 3 wrakken. We leggen de Bubble op anker en zwemmen een heel eind onder water. Alle wrakken komen aan bod en kunnen we uitgebreid bekijken. Op ons pad kruisen we een school vissen met een jagende barracuda en een mooie adelaarsrog. Mooie duiken met voldoende afwisseling en veel vis.

En dan is het weer tijd om te verhuizen. We zeilen op een rustige dag naar het zuiden. De baai van Papagayo ziet er super mooi uit, het weer is uitzonderlijk rustig. Er liggen tientallen boten op anker. Wauw dat willen we ook, hier zijn we naar op zoek. We wijzigen onze plannen en beslissen om ook op anker te gaan in plaats van naar de marina te varen zoals we hadden afgesproken.

Het anker valt en we zien al snel een grote schildpad langs de boot, de duikplaats met het onderwater museum (Museo Atlantico) van Lanzarote is vlakbij. Dit is echt ideaal….  

Helaas hebben de weergoden het niet zo goed voor met ons. Na ongeveer een half uur op anker steekt er een enorme wind op, in geen tijd zitten we weer aan 35 knopen, de ankerketting schraapt onheilspellend over de bodem,  een schok door de hele boot op het moment dat de ketting strak getrokken wordt door de wind. Dit telkens opnieuw als de boot zwaait op de wind. De golven worden hoger en de boot rolt voortdurend.

We beslissen meteen dat ik niet mee ga duiken maar aan boord blijf om een oogje in het zeil (of is het anker) te houden.

De wind komt en gaat tot er in de late namiddag enkel nog heel strakke wind staat. Onze boot zwaait continu achter het anker en de golven in de baai bouwen zich steeds hoger op. Met zo’n wind is een goede nachtrust ver zoek dus JM en ik beslissen om de strand BBQ die we gepland hadden dan maar aan boord te houden. Na de Blowing Bubbles BBQ varen we nog naar de marina om daar de nacht door te brengen in Marina Rubicon.

Het blijft spannend, aan Marina Rubicon krijgen we weer een extra harde windvlaag, wat dacht je, net op het moment dat we de boot moeten afmeren aan de receptie steiger. Het is heel moeilijk om de crew te briefen voor zo’n momenten omdat hetgeen je plant, meestal anders uitdraait en je op basis van ervaring bepaalde beslissingen neemt op het moment zelf. De marinero helpt ons afmeren maar de pret is nog niet gedaan want aan de receptie steiger krijg je de definitieve ligplaats toegewezen dus we mogen het maneuver nog een keertje herhalen. Zo blijf je natuurlijk wel alert.

Wie zei dat zeilen erg rustgevend is?

Afmeren met deze windsnelheden is keer op keer zeer stressvol maar we hebben het er weer goed vanaf gebracht. En die goede nachtrust hebben we dubbel en dik verdiend!

Met onze rib duiken we de volgende dag opnieuw op duiklocaties in de buurt. De 2de duik van de dag is een erg speciale. Jozefien doet haar honderdste duik! En wat wel heel opmerkelijk is, ze heeft al die 100 duiken met mezelf of JM gemaakt!

Zoals de traditie wil dat je de 100ste duik “naakt” doet, laat ze moedig haar duikpak aan boord en duikt met ons mee in enkel haar badpak en lycra shirt!

Chapeau!!

De watertemperatuur is slechts 21°C en ikzelf heb het al koud na 15minuten duiken. Leander verrast haar onderwater nog met een leuke gadget en ’s avonds vieren we deze duik nog eens met een uitgebreide apéro aan boord en op restaurant met een goede Argentijnse steak.

Een heel mooie afsluiter van een week die omgevlogen is. Ondanks de harde wind hebben we toch alles kunnen doen: zeilen, duiken, suppen, leuke restaurantjes doen met goede gesprekken, kortom  gewoon genieten.

Het was heel erg gezellig! En wij kijken al uit naar de volgende keer dat jullie langskomen!!

Een overzicht van de duiken op Lanzarote.