Naar Gran Canaria

Naar Gran Canaria

ROUTE: Marina Rubicon, Lanzarote naar Las Palmas, Gran Canaria

POSITIE: Marina de Las Palmas


Marina Rubicon

Na 3 weken Lanzarote hebben we het wel gezien.  In Marina Rubicon kennen we alles ondertussen, verschillende duikplaatsen hebben we al 2 keer gedaan. We weten waar je moet zijn voor een lekkere pizza, in welk restaurant je een goede steak kan eten, op welke avonden er optredens zijn in de verschillende café’s en we beginnen te veel mensen te kennen. Hoog tijd dus om te vertrekken. Dat betekent eerst het weer checken, voor een goed weather window. De oversteek naar Gran Canaria duurt een dag en nacht. Het weer de komende dagen ziet er goed uit en we maken ons klaar om te vertrekken uit Marina Rubicon.

We nemen afscheid van SY Double Dutch en SY Sun Flower, halen de buitenboord motor van de dinghy af en hijsen deze met hulp van oma en bompa Jakker weer in de voorste locker, we ruimen al ons duikmateriaal op en maken de boot zee (lees golven) klaar. Ook binnen moet alles veilig opgeborgen worden in de kastjes, alles wat los ligt, vliegt met de eerste de beste grote golf gegarandeerd op de grond. Een veilige plaats om dingen te leggen is ons bed dus er belanden nogal wat spullen op ons bed.

In de late namiddag gooien we de trossen los, kiezen het ruime sop en zijn klaar om een nachtje door te doen op zee. Het waait weer erg hard als we de jachthaven uitvaren. We beslissen om enkel op een uitgerolde genua te zeilen, zo varen we de baai uit.

Het begin van de tocht is rustig, we kunnen nog profiteren van de beschutting van Lanzarote, een keer voorbij het eiland krijgen we te maken met de grotere oceaan golven en het duurt niet lang of Leander ziet een beetje pips. Hij begint vragen te stellen over zeeziekte, oei dat is geen goed teken. Ik haal een anti-zeeziektepleister boven maar die helpt helaas niet meer en het bakje (kotsbakske) dat ik preventief ook maar klaarzette wordt in gebruik genomen. Tot 3 maal toe moet hij overgeven. Oma Jakker stelt hem telkens opnieuw gerust, hij leeft dan even op maar wordt al snel weer erg stil. JM wilt hem aan het slapen krijgen maar binnen liggen in de kajuit is geen goed idee, dat ondervindt JM aan de lijve als hij met Leander in zijn kajuit kruipt in een poging om hem te laten slapen. Hij moet weer overgeven en het lukt Leander niet om alles in het bakje te mikken dus zowel JM als zijn lakens zijn aan een wasbeurt toe.  Buiten voelt Leander zich beter dus hij mag gewoon buiten blijven liggen in de frisse zeelucht in zijn slaapzak. En dat lukt behoorlijk, hij valt uiteindelijk in slaap.

Het is tof om met 4 personen aan boord te zijn waarvan iedereen ervaring heeft met wacht te lopen. De eerste nacht slaapt niemand goed, je lichaam moet weer wennen aan de bewegingen, het gekraak van de boot en het andere slaapritme. Het schema dat we hebben afgesproken om wachten te lopen is dus erg flexibel. Degene die wakker is/wordt doet buiten de wacht terwijl de rest binnen een beetje rust en een uurtje probeert te slapen. Heel aangenaam op deze manier, er is meer beweging aan boord en meer afleiding tijdens de wachten en tussen de wachten waardoor de nacht sneller passeert.

In het begin van de nacht staat er een klein sikkeltje maan aan de hemel dat ons slechts van een beetje licht voorziet, waardoor er enorm veel sterren zichtbaar zijn. Dat is genieten tijdens de nachten op zee. Soms zie je zoveel sterren dat je de vertrouwde sterrenbeelden (grote beer, oreon,…) erg moeilijk vindt. Halverwege de nacht komt de lichtvervuiling van de stad Las Palmas, onze bestemming, ons reeds tegemoet. We zijn nog zeker 45 mijl (een kleine 90km) verwijderd van het land en toch zien we duidelijk welke richting we moeten opvaren. Sterren kijken wordt wat minder indrukwekkend, dit is weer vergelijkbaar met de sterrenhemels in België.

Het wordt heel langzaam licht rond 7u ‘s morgens, oma en ikzelf zitten op wacht. Nadat we een ronddrijvend leeg olievat hebben ontweken, ontdek ik ineens dolfijnen langs de boot. Bompa Jakker en Leander zijn ondertussen ook wakker geworden. Leander voelt zich gelukkig stukken beter. Hij geniet volop mee van de dolfijnen show. Het is zijn eerste keer “dolfijnen-in-het-echt” dus dubbel zo speciaal. De dolfijnen komen langs achter aangezwommen, spelen in onze hek golven, springen af en toe volledig uit het water. Af en toe als er eentje langs de boot zwemt, zie je ze op hun zij draaien en kan je hen recht in hun oog kijken. Ik vraag me dan telkens af wie er naar wie kijkt. Misschien genieten zij er ook wel van om die vreemde mensen op hun boot te bekijken en entertainen.

Meestal duurt een dolfijnen ontmoeting niet zo lang maar deze keer blijven ze maar rond de boot zwemmen. Ik beslis om JM ook wakker te maken zodat hij kan meegenieten van dit mooie schouwspel. Na een dikke 20 minuten genieten, duiken de laatste dolfijnen de diepte in. Wat een mooie ontmoeting midden op zee. We proberen Leander uit te leggen dat er naast het vervelende zeeziek zijn, ook mooie dingen te beleven zijn op zee. Ik weet niet of hij overtuigd is, hij voelt zich stukken beter dan gisteren maar durft bijna niks te eten. Maar enkele koekjes en m&ms gaan er toch vlotjes in.

Vanaf het moment dat we ’s middags terug voet aan land zetten in de jachthaven van Las Palmas is Leander meteen weer terug de oude en eet met plezier een ijsje.

We voelen ons allemaal een beetje jetlagged door de korte nacht, wandelen wat langs de winkeltjes van de haven, doen een terrasje en kruipen vroeg in bed.

Op uitstap

De volgende dag slapen we uit en starten traag aan de dag. Namiddag wandelen we naar de andere kant van de stad, de toeristische kant met strand, surfgolven en restaurantjes. We komen een tof terrasje tegen en genieten van een lekker sangria.

Een auto huren blijkt hier net zoals op Lanzarote, een uitdaging te zijn. Het verhuur bedrijf neemt geen reservaties aan maar raadt ons aan om elke ochtend te bellen. Als er een auto beschikbaar is, moet je meteen naar het kantoor om al het papierwerk te doen. JM slaagt er al op dag 2 in om een auto te huren zodat we op verkenning kunnen op het eiland. We rijden meteen naar het zuiden van het eiland, op zoek naar de zandduinen van Maspalomas. Ze zijn erg goed verstopt achter kilometers villa’s, hotels en geparkeerde auto’s. We hebben al bijna zin om terug te draaien als we deze toeristische buurt zien. Na een paar rondjes rijden, vinden we uiteindelijk toch een parkeerplaats waar JM de auto tussen wringt. We wandelen door een groot hotel naar de duinen, we verwachten er niet veel meer van maar worden toch verrast door de hoge zandduinen. Het doet ons een beetje denken aan het landschap van Namibië maar dan de mini versie. Eerst wandelen we langs het aangelegde pad maar tenslotte wagen we ons toch in het zand (ik kom het fijne zand nu nog steeds tegen in mijn schoenen). Het is superfijn en erg heet, maar dat houdt Leander niet tegen om uitgelaten van de bergen af te lopen en daarna terug naar boven te lopen. Door de felle wind zie je het zand zich verplaatsen en worden de voetstappen uitgewist. Wij kijken toe, genieten van het uitzicht en ploeteren rustig door het zand.

Als we het zand van ons hebben afgeklopt, rijden we verder naar Puerto Mogan, een oud vissersdorpje helemaal op het einde van de grote aangelegde weg. Er is een mooie jachthaven met ontelbare restaurantjes langs de waterkant. We kuieren een beetje door de straatjes, verbazen ons over de vele bloemen die de straten rood kleuren. En we laten Leander kennis maken met een echte traditionele paella die in de typische grote pan wordt opgediend.

De volgende dag trekken we de bergen van Gran Canaria in. We maken eerst een ommetje naar Terror, volgens de toeristische gidsen het mooiste stadje van Gran Canaria. Ik ben convoyeur met de googlemaps route op mijn GSM, google heeft blijkbaar de kortste route uitgestippeld en niet de meest gemakkelijke. Ineens stuurt de route ons een vrij kleine straat in, JM voelt nattigheid en inderdaad het straatje wordt steeds smaller en steiler hier wordt JM niet echt happy van… bompa controleert of we echt wel verder kunnen rijden. Het weggetje komt na een paar steile en scherpe bochten uit op een grotere baan dus dat is in orde. Nu nog beneden geraken, we stappen allemaal uit en JM rijdt, de helft van de tijd op 3 wielen, het bochtige straatje naar beneden. Zo hebben we het steilste straatje van Gran Canaria ook weer gezien.

De rest van de route heeft geen verrassingen meer in petto en we geraken veilig in Terror, het is er toevallig markt en er heerst een gezellige drukte in het dorp. We genieten van de erg mooie en typische houten balkonnetjes aan de gebouwen, de autovrije wandelstraat, de mooie kerk en lekkere tapas op een terras. Nu kunnen we er weer even tegen en we vervolgen de route naar de Pico de los Nieves, het hoogste punt op Gran Canaria in de vorm van grillig gevormde rotsen.

Als je 2000m hoog de bergen in rijdt in pakweg Frankrijk of Oostenrijk dan wordt het steeds frisser en tegen dat je op de top bent, is het een trui of misschien zelfs een jas kouder. Dus we zijn voorbereid en hebben een trui in de auto. Maar hier maken we kennis met een vreemd fenomeen, het wordt steeds warmer. In Terror was het al 5 graden warmer dan ’s ochtends in de jachthaven van Las Palmas. Terwijl we naar boven rijden, zien we de thermometer in de auto stilaan steeds hoger klimmen. De airco werkt continu en krijgt de auto amper afgekoeld. We maken een tussenstop aan een mooi uitkijkpunt, het is 38°C als we uitstappen. Er lopen hier verschillende wandelroutes maar daar heb ik op dit moment niet veel zin in.

We rijden verder omhoog tot de Pico de los Nieves, als we daar uitstappen is het 40°C !! We klimmen het laatste stukje omhoog tot aan het uitkijkpunt en zweten ons meteen halfdood. De wind die op deze hoogte waait is gewoonweg heet, zoals een haardroger. We genieten van het weidse uitzicht op de bergen rondom ons en ik ben blij dat we in de auto fris drinken hebben staan. De föhnwind komt hier in de zomer regelmatig voor en zorgt voor de superwarme lucht.

In wandelen heeft niemand van ons nog zin met deze hitte, we willen allemaal terug richting de zee. Tijdens de bochtige afdaling daalt de thermometer weer geleidelijk aan. Als we in Las Palmas aankomen is het nog een aangename ( of is dat ondertussen koud?) 24°C. Die föhnwind hebben we gelukkig achter ons kunnen laten.

Na die hete dag in de bergen zijn we allemaal klaar voor wat afkoeling.

We hebben een tip gekregen van 1 van onze duikers bij Time To Dive, hij heeft hier een huis gekocht in het Noord-Westen van het eiland en toevallig ligt die aan de beste duikplaats van het eiland, er zijn ook verschillende natuurlijke zwembaden waarvan het water ververst wordt door de golven van de zee. Ankeren is daar niet mogelijk dus laden we ons huurautootje vol met duik- en snorkelmateriaal. Het is een beetje zoeken maar uiteindelijk vinden we de “piscinas naturales”. JM en ikzelf maken onze duikmaterialen klaar terwijl oma en bompa Jakker met Leander naar het getijden zwembad trekken voor wat afkoeling.

De ingang van de duikplaats is wel heel speciaal, langs het getijden zwembad is er een iets minder toegankelijke poel. Als je afdaalt in de duizenden belletjes die de golven achterlaten, kom je in een tunnel terecht waardoor je naar de open zee kan zwemmen. 1 keer buiten duik je via allerlei spelonkachtige structuren waar scholen vissen zich verstoppen. JM en ik spotten een grote stingray, een baby adelaarsrog, verschillende grote barracuda’s en vele scholen vis. Dit is inderdaad een mooie duikplaats.

Duikje Caleta Baja, Gran Canaria

Vriendjes voor Leander

Op een avond als we in de kuip zitten, ontdek ik een Belgische vlag op het einde van de steiger. Het is een Vlaamse boot met een jongen van 9 jaar aan boord. Wat een verwenning voor Leander, een speelkameraadje in zijn eigen vertrouwde taal!

Het klikt meteen en Leander leert Morris beter kennen tijdens het “visjes vangen” op de steiger. Ze proberen met het grote schepnet wat van de kleine visjes die overal in de jachthaven rondzwemmen te vangen. In het begin lukt het niet zo goed maar ze krijgen al snel hulp van een jongen van Ijsland en zijn vader. Die blijkt visser te zijn en kent de kneepjes van het vak. Al snel zwemmen er een paar visjes rond in het bakje. Ze bezorgen die visjes de schrik van hun leven door met hun handjes in het water te zitten. 1 visje springt uit het bakje terug in het water. Na paar uurtjes volgt de rest als ze de visjes terug vrijlaten.

Weer een ervaring rijker.

We gaan samen met Morris naar het strand, hij komt bij ons aan boord spelen en Leander wordt op zijn beurt uitgenodigd om met hun een dagje op uitstap te gaan naar een waterpark en strand. Dat ziet hij wel zitten. Hij komt ’s avonds uitgeput aan op de boot, de dag was duidelijk geslaagd!