After lockdown leermomenten

Positie: Port Leucate

19 december 2020

Start van de kerstvakantie, eindelijk stappen we in de auto richting Zuiden. We rijden de 1100 km naar Port Leucate op 1 dag en komen ruim voor de Franse “couvre-feu” van 20u aan. We zijn maanden niet aan boord geweest door een lockdown in België en daarna volgde er natuurlijk ook eentje in Frankrijk. Nu zijn we klaar voor de kerstvakantie aan boord samen met Leander. Het is zijn eerste keer aan boord dus toch wel spannend. Wij hebben ons alvast voorgenomen om niet té veel te werken maar ook vakantie te houden met hem.

We hebben meteen goed nieuws voor Leander….. we komen tot de vaststelling dat de verwarming niet werkt. Tis lekker koud dus. Gelukkig weten we dat er wel eens dingen kapot gaan op een boot dus de electrische back-up verwarming van thuis doet meteen dienst.

De eerste dagen houdt Jean-Marc zich vooral bezig met het vraagstuk verwarming en generator (deze laatste werkte al niet sinds september, remember?)

Ondertussen hou ik Leander bezig. Ik geef les in boottermen die voor ons allemaal zeer evident zijn maar waar hij nog nooit van gehoord heeft en die hij toch best leert kennen.

Kiel, wanten, giek, kajuit, dek, fenders, zeereling, preekstoel, kuip…..etc. Elke dag herhalen we de termen en op het einde van de week, praat hij vlotjes mee.

Buiten de theorie is er ook praktijk les voorzien voor hem, leren knopen leggen oa….het slangske duikt in de vijver, komt eruit, gaat achter de boom door,…..aantrekken en dan heb je een paalsteek! Als je ooit op zeilkamp bent geweest, herken je het misschien?

Maar de praktijkles houdt ook in dat we uitvaren en de zee opgaan.

Het is een windstille maar mooie dag, JM wilt eens wat anders dan zijn hoofd breken over dingen die niet willen werken en we varen op motor richting Cap Leucate. Het goede zicht trakteert ons op een overweldigend vergezicht op de besneeuwde bergpiek van de Canigou. Ik krijg instant zin in snowboarden, maar door corona is dat helaas niet mogelijk dit seizoen.

Jean-Marc wilt toch iets actief doen en beslist om een duikje te wagen bij Cap Leucate, in de zomer wordt er gedoken door de lokale duikscholen dus een kijkje nemen is niet verkeerd. Net om de hoek is er een baai dus we beslissen het anker uit te gooien. We varen een keer rond in de baai en kiezen dan een plekje niet al te ver van wat rotsen.

“Ok, laat het anker maar zakken!”… “Allé Kaatje, er gebeurt niks!”

Nee inderdaad, ik zie de code “sensor error” op het schermpje verschijnen en er is geen beweging te krijgen in het anker. We proberen het nog een keertje, deze keer met de bediening vooraan in de ankerbak. Tevergeefs, ik vrees dat dit het volgende is in het lijstje dat aandacht nodig heeft!

JM trekt toch zijn droogpak aan en beslist dat hij dan maar gewoon van de boot gaat afspringen en ik moet hem dan maar oppikken. Het perfecte “Man overboard maneuver”! Letterlijk! In Egypte hebben we dat tientallen keren gedaan, maar daar blijft een volledige crew aan boord om alles in goede banen te leiden. Ik blijf hier alleen achter…..

Hij verdwijnt onder water en ik blijf een toertje varen in de buurt. Leander vraagt de oren van mijn hoofd over alles wat er gaande is, ik leg alles rustig uit. Ondertussen zie ik dat er vanuit het land mist komt opzetten, slik. Gelukkig weet ik na al die jaren wel hoe ik duikers moet volgen dus ik focus me op de bellen en ik blijf in de buurt rondvaren.

Op deze manier leer ik wel de draaicirkel van Blowing Bubbles kennen, veel groter dan de Jakker (jacht van mijn ouders) waar ik veel mee gezeild heb. En leer ik bij voor de maneuvers die er nog aankomen. Zodra JM terug bovenkomt, vaar ik naar hem toe. Niet te snel, niet te traag, mooi langs hem door. Het gaat allemaal heel vlotjes en ik ben stiekem heel erg blij dat het windstil is. Oefening MOB manuever, check!

Ondertussen is het zo mistig geworden dat we Cap Leucate niet meer zien. Ons navigatie systeem wijst mooi de weg op de kaart van de plotter en we varen terug naar de haven. Conclusie: Een goede praktijkles voor ons allemaal!